Soms is de shock zo groot en abrupt dat het verlies van iets voelt als een onafgesloten hoofdstuk. Ergens bewust geen afscheid van nemen is meer dan verlies, want het achtervolgd je je leven lang. Het is abrupt, zonder aankondiging. Herken jij iets?

Dag broertje

Vaak bedenk ik mij wat ik nog allemaal had willen zeggen tegen mijn broer. Of ‘vergeet’ ik even dat hij er niet meer is. Dat ik niet kan appen of bellen. En dat hij er niet zal zijn als we bij hem thuis komen.
Wanneer je iemand verliest die je dierbaar is, maakt het qua verdriet niet uit of degene plots is overleden of is overleden aan een slopende ziekte.
In dat laatste geval kun je afscheid nemen van de persoon en alles zeggen of vragen wat je zou willen zeggen/vragen. Bij een plotseling overlijden is dat niet aan de orde en voelt het als een intense shock.Het besef is er dan niet en kan ook nog heel lang op zich laten wachten.

Maar nogmaals: dat maakt het verdriet niet erger of minder erg, want verdriet is niet te vergelijken. Wel voelt zijn overlijden als een onafgesloten hoofdstuk, omdat het zo abrupt heeft plaatsgevonden.
Je kunt er niet naartoe ‘leven’ je kunt niet nog iets tegen elkaar zeggen, nog even knuffelen of gedag zeggen. Het blijft een open einde, al weet je in dit geval wél hoe het afloopt.

Dag zwangerschap en kraamtijd

Wat heb ik de afgelopen jaren vaak gedacht ‘had ik maar…’. Dan zag ik zwangerschapsshoots voorbij komen, ingevulde 9 maanden boekjes en enorm veel buikfoto’s. Of zwangerschapsmassages, babyshowers….allemaal dingen die ik niet heb gedaan tijdens mijn zwangerschap.
Ik stond er niet bij stil en besefte niet dat het nooit meer over kon doen. Niet gek, want ik wist tijdens de zwangerschap nog niet dat het meteen ook de laatste zou zijn.

De gezondheid van de baby en van mij was prioriteit na meerdere miskramen en een risicovolle zwangerschap. Ondertussen genoot ik stilletjes en achter de schermen van mijn groeiende buik en de schopjes.
Maar wat had ik graag meer uit de zwangerschap gehaald. Meer foto’s, meer video’s, een mooie fotoshoot, een feestje, een massage….Het voelt onafgesloten.

Zo ook mijn kraamtijd. Eigenlijk kun je het geen kraamtijd noemen, maar de tijd die ik heb gehad als kersverse moeder met een baby in haar armen had ik achteraf gezien graag anders afgesloten.
Ondanks de pijn en zorgen toch proberen meer te genieten, toch slingers voor het raam ophangen en toch die beschuit met muisjes, al was mijn kraamtijd absoluut geen feest. Als ik toen had geweten dat het mijn laatste zou zijn…

Dag gezondheid

En ook aan mijn gezondheid kwam natuurlijk abrupt een eind. Van de één op de andere dag was ik patiënt, voor de rest van mijn leven. Voor de bevalling fietste ik met mijn eigen fiets naar het ziekenhuis waar ik voorlopig niet meer uit kwam.
Toen ik eenmaal weer thuis was fietste ik na een tijd op een elektrische fiets. Inclusief bergen medicatie en half jaarlijkse controles. En natuurlijk het werk niet te vergeten…de laatste keer dat ik mijn verpleegklompen uitschopte op het werk besefte ik niet dat het mijn laatste keer als verpleegkundige zou zijn.

Wanneer je gezondheid van de één op de andere dag (of een langere periode) ineens anders is, heb je het idee dat je niet weet hoe nu verder. Het lijkt alsof je in shock verkeert omdat je ineens een andere koers moet varen. Dingen die je vroeger zo vanzelfsprekend deed en dacht, kunnen nu onmogelijk zijn.

Zo vind ik het bizar dat ik ‘vroeger’ een heel stuk kon rennen, geen één pil hoefde te slikken, de hele dag door kon gaan en afspraken kon maken. En ineens is dat er niet meer…ook dat voelt als een onafgesloten hoofdstuk.
Er kwam niet langzaam een eind aan, maar het einde was er ineens.

Mijn boodschap met dit artikel? Leef bewust, geniet van elke dag en vergeet je dierbaren niet te laten zien wat ze voor je betekenen. Zeg wat je hart je ingeeft en wacht niet tot morgen, want morgen kan de situatie ineens weer anders zijn waardoor je de volgende dag denkt ‘had ik nou maar…’.

Herken jij dat, dat een situatie zo abrupt is verandert dat het als een onafgesloten hoofdstuk voelt?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?