Het is maandagmiddag en ik duw vol overgave de rolstoel met daarin mijn moeder. Door de parkeergarage banen we ons een weg naar de ingang van het ziekenhuis tot mijn zus de rolstoel van mij overneemt. Vandaag horen we hoe de laatste scan eruit ziet en hopen we een simpele oplossing te horen waardoor mijn moeder zich minder moe zal voelen. Of raken we onze fundering sneller kwijt dan we dachten?
Er zit een vrouw in de rolstoel die ik duw. Ze is heel ziek en ze is mijn moeder. Vorig jaar maakten we nog voorpret voor onze vakantie naar Curacao. Na regen leek zonneschijn te komen, letterlijk en figuurlijk. We zwommen in de geweldig mooie zee, aten bij zonsondergang en liepen oneindige stukken. Nu zijn we een jaar verder. En een pruik en veertien kilo vet minder. De vrouw in de rolstoel is broos en zo moe. Haar haren horen grijs te zijn, haar handen rimpelig van ouderdom. Maar ze is nog vrij jong. Te jong om kwijt te raken.
De arts van mijn moeder is een oud-collega van mij, een man met het hart op de juiste plek. We krijgen geen geruststellende berichten over de laatste scan en ook horen we dat er geen makkelijke oplossing is voor haar o zo vreselijke vermoeidheid. Alle tumoren groeien, alle uitzaaiingen groeien. De kankercellen vreten alle energie op en dat zal steeds meer worden. Langzaam wordt mijn lieve moeder, ooit niet kapot te krijgen, van binnen verwoest door cellen die zich van niets en niemand iets aantrekken. Ze maken haar moe en zwak.
Tijdens het gesprek breken mijn zus en ik, want dit is niet wat wij wilden horen. Eerder gaf de arts haar een jaar, nu zijn het een paar maanden. Zoals mijn zus al zo mooi op haar Facebook had geschreven: met een jaar voor je steek je nog je kop in het zand. Je moeder lijkt niet heel ziek, ze zit en loopt als vanouds. Ze lacht en ze praat. Het einde is nog ver in zicht en we kunnen nog mooie dingen ondernemen. Maar met een prognose van enkele maanden wordt het zand in no time weggeschept. Je ziet je moeder zwakker worden, niet meer een stuk lopen en haar bleke toet verraadt haar vermoeidheid.
En dus wordt het voor haar geen zomer meer en ook geen herfst. Ze zal niet nog een keer jarig zijn en haar 65e verjaardag vieren. Ze weet al hoe oud ze gaat worden. Perspectieven worden bijgesteld en hoofden draaien overuren. Wat nu? Hoe hard gaat het? Op dit moment te hard. Er komt een bed in de woonkamer en de verpleegkundige (maar vooral dochter) in mij zal haar ondersteunen met wassen. Iets wat ik graag doe, vol liefde.
Mijn lieve mama, ooit niet kapot te krijgen, gaan we sneller kwijtraken dan we dachten. Het enige wat we niet weten is of ze de blaadjes nog groen ziet worden. Ik hoop het wel, want zelf vind ik dat een van de mooiste dingen in het jaar. Waar leven eindigt, begint weer nieuw leven. En ik kijk altijd uit naar de lente, zo ook nu. Maar aan de andere kant mag het nog lang niet zover zijn. Laat de tijd maar voorbij kruipen.
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (33)
Och lieverd. Het gaat veel te snel. Hele dikke knuffel voor jullie!
Vreselijk nieuws. Maar je krijgt de kans om nog even wat herinneringen samen bij te maken, geniet daar vooral van.
Lieve meid , heel veel sterkte voor jou en je familie. Ik hoop op mooie dagen met veel zon zodat ze dit nog mag zien. Hou je taai , het lijkt alleszins zo oneerlijk , knuffel Nel
Meid ik kan jullie niks anders dan heel veel sterkte wensen en hopen dat je moeder alle groei en bloei nog een keer kan zien.
Vreselijk! Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Oh bah meis wat vreselijk! Heel veel sterkte en kracht gewenst komende tijd <3
Heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd, ……………………….
Wat moedig dat je dit deelt met ons ik krijg de rillingen over me lijf en hoop met heel.me hart en ziel dat ze de blaadjes nog groen mag zien worden en ik wens jullie alle sterkte toe
Een dikke knuffel natanja
Heel veel sterkte de komende tijd
Heel veel sterkte…
Ik leef helemaal met Jullie mee. Heel veel sterkte. Ook onze vader is ernstig ziek en alles zo herkenbaar. Morgen is de dag, palliatieve sedatie, dag van afscheid voor ons. Nogmaals heel veel sterkte voor jullie en geniet van de laatste weken, dagen, uren, minuten en seconden van elkaar ???
Voor jou ook heel veel sterkte Irma! Knuffel.
Tranen over mijn wangen.. Heel veel sterkte lieve meid. Mijn moeder is er helaas ook niet meer en de vrouw die als een moeder voor me was overleed vorige maand, dus ik voel je verdriet… Dikke knuffel!
Wat een vreselijk bericht. Ik hoop dat er veel mooie dagen samen mogen volgen en dat het vroeg lente wordt en dat die nog heeel lang voor jullie mag duren!!
Wat mooi beschreven , ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen ….❤
Wat vreselijk!! Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Liefs…
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat jullie samen nog momenten kunnen hebben waar jullie van elkaar genieten. Dat er jullie nog tijd gegund is om mooie herinneringen te maken.
Jeetje, wat onwijs heftig zeg! Dat je gewoon weet hoe oud je zal worden zo bizar en dat je weet dat je het geen zomer zal zien worden. Echt onwerkelijk. Heel veel sterkte ❤
Ik huil met jullie mee…
Vreselijk! Zat 7 jaar geleden in dezelfde situatie. Alle kracht en sterkte en liefde toegewenst in deze tijden❤️❤️
Wat een ellende, heel veel sterkte gewenst!! Je moeder gaan verliezen… ik kan het me gewoon niet voorstellen hoe dat zou zijn, er al aan denken maakt me verdrietig. Veel liefs.
Wat een vreselijk nieuws! Ik hoop dat jullie samen de blaadjes nog groen mogen zien worden. Dat jullie nog even tijd krijgen om samen te zijn. Ik hoop dat je moeder comfortabel mag blijven, geen pijn zal krijgen. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Knap dat je dit zo kunt delen op je blog. Ik hoop dat je wat steun hebt aan de berichtjes van je lezers. Ik leef in ieder geval ontzettend met je mee. ?
Ik hoop op een hele vroege lente waar jullie lang van mogen genieten samen. ❤
Lieve Geertje, ik las je blog en ik vind het zo verdrietig voor jou en jouw familie. Wat vreselijk oneerlijk. Je lieve moeder moeten verliezen is iets waar je helemaal niet aan wilt denken en mee bezig wilt zijn. Ik hoop met heel mijn hart dat de tijd voor jullie voorbij kruipt en dat de blaadjes sneller groen worden dan anders, zodat zij en jullie nog veel kleine geluksmomentjes mogen delen. Heel, heel veel sterkte in deze verdrietige periode. Liefs, Alma
Laat je website maar even voor wat het is, geef alle aandacht maar aan je moeder en alle anderen die haar liefhebben en jouw lief zijn. Wij wachten wel… Heel veel sterkte….
Heel veel sterkte en hoe raar het ook klinkt, probeer met haar zoveel mogelijk te genieten. Mijn moeder had een ziektebed van 10 weken, en een aantal dingen daarvan blijven me altijd bij. En dat zijn vooral de leuke dingen!
Lieverd wat verschrikkelijk! Je moeder, je gezin, je kind. Je zou zo anders willen, herinneringen bouwen en samen zijn. Heel veel sterkte en liefde toegewenst.
Heel veel sterkte voor jullie.
Wat een vreselijk nieuws! Heel veel sterkte gewenst.
Ik weet niet of je het je herinnert (je krijgt ook zoveel reacties) maar ik maak helaas hetzelfde mee, heb wel eens in een reactie gezet dat mijn vader ook hard aan het vechten is.
Helaas heeft hij nu ook slechte uitslagen gekregen en bleek de chemo niet aan te slaan.
Ik hoop voor jullie natuurlijk ook dat jullie de maximale tijd gaan krijgen samen en vele mooie herinneringen kunnen maken. Een goede tip die ik heb gekregen is om veel foto’s te maken, maar ook om iemand anders (je man bijvoorbeeld) foto’s te laten maken zodat je er zelf ook op de spontane momenten op staat en jij niet alleen degene bent ‘achter’ de camera. Heel erg veel sterkte samen!
Wat verdrietig ook voor jou! Ik wil ook jou en je familie heel veel sterkte wensen. Dikke knuffel!
Jee zeg wat vreselijk ,kreeg er kippenvel van toen ik het las
Wens jou en je familie veel,sterkte em kracht toe
Heel veel hartjes jullie kant op. Veel sterkte de komende tijd <3