Een paar weken geleden schreef ik een update na een opname in het ziekenhuis vanwege een longontsteking. De weken erna verliepen zonder problemen en ik knapte goed op. Tot een maand later en ik weer verkouden werd. En dat niet alleen, ik was ook nog eens erg benauwd.

Wederom naar de Spoedeisende Hulp…

Na wederom een verkoudheid en een week hoesten besloot ik weer de huisarts te bellen omdat ik mij benauwd voelde en piepte. De huisarts luisterde mijn longen en belde met de longarts in het ziekenhuis.
Ik klonk als een verkouden walvis (zijn woorden, haha) en de longarts wilde mij zien op de Spoedeisende hulp. Daar gaan we weer…

Het bezoekje aan de SEH stond aan de vooravond van het Corona avontuur. Niet veel later gingen alle maatregelen in. Ik werd op de SEH ontvangen zonder beschermende maatregelen, maar gezien mijn klachten besloten ze toch te testen op Corona.
De test voor Influenza is al niet al te prettig (wattenstok tot achter in je keel voorbij je huig), die van Corona is nog veel erger.
Een lange wattenstaaf moet via je neus naar binnen, richting je hersenpan en daar de bocht om richting je keel. Je kunt je denk ik wel voorstellen dat kokhalzen en niezen tegelijk onvermijdelijk was.

Corona of niet?

Na een uurtje of twee en de nodige onderzoeken (bloedonderzoek, longfoto) kwam de longarts langs. Dit keer had ik een dubbele longontsteking en tevens astmatische klachten.
Hij wilde mij opnemen in het ziekenhuis (weer…) maar aangezien Sarah de volgende dag jarig zou zijn heb ik gevraagd of ik naar huis mocht met alle medicatie. De longarts stemde ermee in mits ik optijd aan de bel zou trekken als het niet beter zou gaan.
Met wederom een antibiotica kuur, extra prednison en een puf mocht ik weer naar huis. Hoe kom ik nou aan alweer een longontsteking? Gelukkig kwam de volgende dag het verlossende telefoontje van de longarts: ik heb geen Corona. Wel enorme pech blijkbaar.
De longarts wil me over een paar maanden weer zien en ik krijg een longfunctietest met een longfoto om te kijken of de ontstekingen nu echt weg zijn.

Een paar dagen later zat ik wederom bij de Huisartsenpost, dit keer in een speciale ‘Corona tent’. Ik werd (geheel toevallig) ontvangen door mijn eigen huisarts die kwam bijspringen vanwege drukte. Het waren bijna buitenaardse taferelen en het deed aan als een filmlocatie. Omdat ik nog zo benauwd bleef werd de Prednison wederom opgehoogd tot standje nucleair en ik kreeg een andere puf.

Weer de oude

Ik knapte ineens heel snel op en nu een week later ben ik weer helemaal beter. De Prednison is weer afgebouwd, de antibiotica is klaar en ik gebruik geen puf meer. Het hoesten is voorbij en ik voel me niet meer zo moe.
Kortom: ik mag weer niet klagen, net als de vorige keer dat ik snel opknapte. Maar laat alsjeblieft de longontstekingen nu voorbij zijn, want benauwd zijn is vreselijk!

Nu de zomertijd weer is ingegaan en ik weer helemaal beter ben is het tijd om weer nieuwe recepten en blogs te maken. Mocht je verzoekjes hebben, mail ze gerust of zoek contact via social media!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?