Moeten. Het woord geeft mij een verstikkend gevoel. Geen keuze hebben, verplicht zijn tot iets…De maatschappij van nu wordt langzaam een maatschappij van moeten. We moeten veel, te veel.
Nu ik met onder andere een burn-out thuis zit heb ik tegen beter weten in ervaren hoe het is om constant van alles te moeten. Ik moest iets van mijzelf, namelijk bewijzen en de oude worden. Ik liet mijzelf geen keuze. Ook voelde ik een lichte druk vanuit de omgeving, omdat de cijfertjes op papier aangaven dat het goed zou moeten gaan met mijn lichaam.
We moeten werken, we moeten voorbeeldkinderen creëren, we moeten het huis schoon houden en we moeten het liefst een fit en slank lichaam behouden. We moeten gezond, biologisch en als het even kan scharrelend voedsel tot ons nemen zonder toevoegingen. We moeten vooral heel veel van elkaar, maar waar leidt dat eigenlijk toe? Wie heeft dat verzonnen, hoe komen we erbij? Wie kan mij de consequentie voorleggen wanneer we iets juist niet doen wat ‘moet?’
Zo was ik verbaast na een reactie over het feit dat ik kipfilet ging bakken. Hoe ik dat durfde, aangezien dat beest geen leven had. Open en eerlijk ben ik over mijn halfjaarlijkse shopsessies bij de Primark. Maar delen op Social Media is not done, want men vindt er wat van. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om oneerlijke kleding te kopen. Juist, in mijn hoofd. Ik moest mij aanpassen aan de ideeën van een ander. Volg je je hart en maak je een andere keuze, dan moet je jezelf ook nog eens verantwoorden. Maar waarom moeten we leven naar elkaars standaarden?
Ik viel in een behoorlijk diep en zwart gat vorig jaar oktober toen ik ineens niets meer moest. De eerste weken thuis waren verschrikkelijk. Beeld je in: een hoofd wat nog aan het hardlopen is met een lijf dat geen meter meer vooruit komt. Je voelt je druk, gespannen en alles moet. Tenslotte heb ik bijna een jaar teveel van mijzelf gemoeten. Het werken moest even niet. Het heeft echter bijna 3 maanden geduurd voordat ik dat gevoel van moeten kwijt was. Op het gebied van werken dan, want ik moet nog zoveel.
Alle speelgoed ligt over de grond verspreid, evenals een dekentje hondenharen. Ik zou het moeten opruimen en de stofzuiger erbij pakken. Maar al snel stel ik mijzelf de vraag…’van wie moet dit?’ Wat zal er gebeuren als ik het niet doe? Dan word ik ongelukkig en voel ik mij ongemakkelijk. Maar dan denk ik verder en zeg ik tegen mijzelf ‘maar als je straks uitgeblust op de bank zit, hoe voel je je dan?’ Dan voel ik mij nog ongelukkiger en nog ongemakkelijker. Ik zal de rest van de middag onderuit moeten zakken om bij te komen, terwijl Sarah wilt lezen of blokjes wilt stapelen.
De maatschappij zet zichzelf en elkaar onder druk. We moeten bereikbaar zijn, we moeten van alles op de hoogte blijven.
Maken we iets mee? Dan moeten we het delen, het liefst op 3 kanalen. Voor het avondeten moet er een foto worden gemaakt van het geheel op het bord. Over dat laatste moet ik trouwens bekennen dat ik schuldig ben, aangezien ik elke zaterdag wel een leuk gevulde Memory Lane online wil zetten. Toch wel een beetje druk voelen van buitenaf dus. Maar ik moet het van mijzelf.
Dat ‘moeten’ heb ik trouwens nooit gevoeld als het om bloggen gaat. Bloggen is voor mij vrijblijvend hersenspinsels delen. Het moet niet, het mag. En ik doe het maar al te graag. Lukt het een keer (of een week) niet, dan is dat prima. Het is zo’n enorme passie dat ik het nooit als een verplichting zie, ook niet naar anderen toe.
Mijn leerdoel de komende tijd? Niets meer moeten, alles mogen. Fuck dat huishouden, morgen liggen er misschien een paar haartjes meer. Dat perfecte lichaam heb ik over 30 jaar nog steeds niet, dus ik kan er maar beter nu tevreden mee zijn. Wat is er mis met ronde heupen? Zolang mijn BMI goed is, is er niets dat af ‘moet’. Genieten van alles en iedereen, dan moet wel.
Hoe voel jij je in een maatschappij waar behoorlijk veel ‘moet?’ Ik ben benieuwd naar je antwoord, laat dan een reactie achter! En nee niks moet, alles mag…;)
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (16)
Ik ben het helemaal met je eens. Mensen verwachten dingen van jou, dat je ervoor gaat, dat je werk in orde is, dat je alles aankunt. En als je niet aan die verwachtingen kunt voldoen dan ia dat raar. Waarom raar? Ik voelde mij gistermiddag prima, en ging vol enthousiasme schoonmaken want dat moest nodig gebeuren. En daarna was ik kapot en had ik zoveel pijn (het word nog onderzocht, heb al een tijd dagelijks buikpijn, wat ook uitstraalt naar andere lichaamsdelen). Waarom moest ik schoonmaken? Ja, het was vies. Maar nu heb ik er nog steeds last van…
Als je beter in je vel zit, voel je die druk ook minder denk ik. Dan bepaal je zelf wel wat moet en wat niet!
Ik moet gelukkig niks, ik sta echt achter alles wat ik doe en wanneer dit niet zo is, dan doe ik het niet. Ik maak me gelukkig weinig druk wat andere mensen denken, dat scheelt al een hoop 😀
Ondanks dat het effe heeft geduurd na je burn-out vind ik het knap dat je het een beetje los kan laten. Ik ben laatst overspannen thuis komen te zitten maar in mijn hoofd moet nog altijd alles perfect zijn. Ik irriteer me er ook vreselijk aan als dat niet zo is. Dat loslaten is voor mij dus nog eventjes een stapje te ver hihi. Daar ligt voor mij denk ik leerdoel nummer #1. Erg mooi artikel 🙂
Ik moet ook een heleboel, in mijn hoofd. Mijn lijf laat het sinds een jaar afweten met een chronische ziekte en trapt keihard op de rem. Maar mijn hoofd wil dat niet loslaten.
Tja dat is zo lastig, wanneer lijf en hoofd niet goed samenwerken…
Het ‘moeten’ is lastig los te laten als de veroorzakende factoren niet verminderen. Bewust voor mezelf kiezen is hier ook een ‘moetje’ geweest. Mijn lichaam kan niet meer. Maar het hoofd gaat gewoon door. De ene dag gaat het beter dan de andere.
Lastig is dat he….als je hoofd en lijf niet samenwerken of het met elkaar eens zijn…
Ik ben altijd redelijk goed geweest in dat ‘moeten’ achter me laten….
Mijn huis is dan ook vaak ontploft omdat ik het belangrijke vind dat ik kwaliteit tijd met mijn kinderen doorbreng.
Maar ja, er moet inderdaad ook zo vreselijk veel.
De druk de de maatschappij op ons en ook onze kinderen legt is zo groot.
Ik moet van mezelf bewust kiezen voor mijn gezin en mijn vrije tijd en de dingen die ik het liefste doe!
Maar het is niet altijd gemakkelijk.
Je bepaalt uiteindelijk zelf wat wel en niet moet. Betreft het huishouden moet ik veel van mezelf verder trek ik mij heel weinig aan van wat anderen vinden. Kinderen moeten niet zoveel tv kijken? Dat bepaal ik zelf wel 😉 Er is geen goed of fout en met een goed verstand, beetje logisch denken komen we een eind.
Dat heb je heel goed gezegd Nesrin!
Ik moet vooral veel van mezelf… Verwacht enorm veel van mezelf. En ja, ook anderen verwachten dingen en dat werkt niet echt mee. Dan voel ik dus teveel druk, van buiten en van mezelf..
Ik lees je blogs graag. Meestal zonder reactie, maar aangezien ik “Primark” las, dacht ik: hé dat was ik…. 😉 Denk niet dat je tegenwoordig van alles “moet”, denk alleen dat ‘men’ zich veel sneller laat beïnvloeden door social media. Daar lijkt alles perfect, terwijl als je met vriendinnen ‘live’ praat, niemand altijd zijn huis schoon heeft, zijn kind perfect opvoedt of het perfecte lichaam heeft. Denk wel dat je door dat zelfde internet veel meer ziet van hoe het gaat in de wereld (bijvoorbeeld dus m.b.t. Primark) waardoor je jezelf wel af ‘moet’ vragen of het niet anders kan. Wat je vroeger niet in de gaten had, kun je nu niet meer aan voorbij. En dan is het dus niet zo zeer wat je MOET, maar wat je NIET MOET… 😉 En trouwens, een beetje ‘moeten’ is juist heel goed. Want anders lag op dit moment iedereen in een vervuild huis op de bank tv te kijken met een pizza 😉
Hahaha dat was niet specifiek op jou gericht hoor, maar meer voor bloggers in het algemeen. Vaak worden er shoplogs gedeeld op blogs of op youtube en als er Primark langskomt dan breekt vaak de hel los. Deels snap ik het heel goed, aan de andere kant is het iemand zijn of haar eigen keuze. Een beetje moeten is inderdaad heel goed, zolang je er zelf goed bij voelt en er achter staat en niet iets doet om een ander te pleasen. En het moeten wat je kunt voelen heeft inderdaad veel te maken met social media en het vergelijken van het leven van een ander, die soms perfect lijkt op Instagram of Pinterst. Bedankt voor je reactie!
Heel herkenbaar dit gevoel. Ik ben er mee opgehouden met dingen te moeten. En dat was supermoeilijk, en nog steeds, maar het gaat me steeds beter af. Ik ben er veel relaxter van geworden in elk geval. Gelukkiger ook. En een veel leukere moeder voor mijn kinderen en lover voor mijn man. Winst voor iedereen dus.
Helemaal mee eens maar idd je gaat zo makkelijk mee in de moeten cultuur. Je wordt gewoon geleefd! Genieten van je gezin en familie dat is belangrijk! Het lijkt me ook lastig dat je veel dingen wel wilt maar nu even niet kunt omdat je lijf niet meewerkt, dan lijkt me de druk van de maatschappij nog groter.