Random

Een pup is niet altijd alleen maar leuk en schattig…

Pip is nu bijna 5 maanden en woont sinds 3 maanden bij ons in huis. Wat is ze al groot en wijs geworden! Ondanks dat ze een kilo per week groeit en al bijna geen pluizig pupje meer is, moet ze nog veel leren. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Een pup alleen maar leuk en schattig? Echt niet!

Natuurlijk wisten we voordat Pip kwam hoe het is om een pup op te voeden. Shiva hebben we natuurlijk ook als pup van alles moeten bijbrengen en we wisten waar we aan begonnen. Echter is Pip een compleet andere pup dan Shiva was en dat maakt het opvoeden ook anders. Benieuwd wat we allemaal zoal tegenkomen en hoe wij hiermee omgaan? Lees dan verder!

Zindelijk worden

Eigenlijk het eerste doel wat wij hebben met een pup: zindelijk maken! Niets is zo frustrerend als een huis wat steeds maar wordt bevuild door een hond. Het liefst wil je helemaal geen plasjes en poep op de vloer, maar dat is met name in het begin niet te voorkomen.

Wij gebruikten de ‘puppy train’ matjes van de Action. Een enorme aanrader trouwens, want ze zijn goedkoop. We legden matjes bij de voor- en achterdeur en zodra Pip begon met plassen of poepen verplaatsten we haar naar een van de matjes. Na een week deed ze haar behoeftes op de matjes en de matjes bij de voordeur werden weggehaald. Nu ligt er alleen bij de achterdeur nog een matje.

Zodra ze richting de achterdeur loopt merken we of ze een rondje moet gaan doen of niet. En zodra we dit goed merken en ze alles goed kan aangeven gaat ook dat laatste matje weg.

Klinkt als het ideale plaatje om een hond zindelijk te krijgen, niet? Helaas hebben we ook regelmatig gehad dat er toch een plasje midden in de woonkamer lag (hey hoe kom ik aan die natte sok?) of dat er in de ochtend toch echt gepoept moest worden door mevrouw. Om er vervolgens mee te voetballen, spelen en om het als laatste lekker op te eten. En dan kom je beneden en wordt je enthousiast gegroet. Inclusief een kus op je wang. Jup, ook dat zijn pups!

Bijten, bijten en nog eens bijten

Iets waar ik enorm naar uitkijk is het moment dat ze stopt met bijten. Sinds wij haar hebben bijt ze erg veel, met name op onze handen en vingers. De eerste weken hapte ze continue naar onze broekspijpen, handen en mouwen. Nu is dat voornamelijk nog alleen tijdens het spelen. Maar niet alleen onze ledematen bevatten extreem veel krassen en deuken, ook sommige meubels zijn blijkbaar heel erg lekker. Zo is onze vitrinekast al een beetje kaal bij de poten en loopt de onderkant van de openhaard niet meer hoekig, maar rond.

Een verklaring voor al dat bijten en knagen is het wisselen van de tanden op dit moment. Echt, onderschat het wisselen niet! Pip heeft soms enorm veel last van haar tanden en kiezen en wordt soms zelfs misselijk van het bloed. Het is denk ik vergelijkbaar met wat baby’s voelen wanneer ze tanden krijgen. Het is pijnlijk en vervelend, maar gaat vanzelf weer over.

Om onze handen en meubels nog een beetje te behoeden zorgen we voor genoeg speeltjes en botjes om lekker op te kauwen. En met een maand of 9 moet het meeste bijten verleden tijd zijn. Nou…wij kunnen niet wachten!

Kinderen en een pup

Wij hadden dan wel ervaring met het opvoeden van een pup, maar een pup samen met een kind was nieuw voor ons! Pip is een labrador en labradors en kinderen gaan uitstekend samen. Maar ja, dan heb je in het begin een wel heel enthousiaste pup die je kleuter omver duwt van enthousiasme, krast met de poten of zelfs bijt als de hond wil spelen. Hoe los je dat op?

We hebben Saar meteen geleerd hoe ze Pip moet negeren als Pip ongewenst gedragt vertoond. Saar draait zich dan om en kijkt omhoog, zodat Pip ziet dat ze genegeerd wordt. Dit hielp al snel en Pip weet nu heel goed dat ze erg voorzichtig moet zijn met haar. Echter komt het nog weleens voor dat Pip haar perongeluk een kras bezorgd of in haar hand bijt. Niet hard, maar het doet toch even pijn. Je kind uitleggen dat een pup dit perongeluk doet en soms te wild/speels is helpt ook goed. Saar is dan ook nooit boos op Pip als het gebeurt.

Maar goed, een pup en een kind was dus een compleet nieuwe ervaring en viel soms ook echt tegen. Dan kon ik nog geen koffie zetten of Sarah moest worden ‘gered’ omdat Pip te wild was, aan haar kleding hing of achter haar koekje aan zat. Dat vergt tijd en energie, maar het loont zeker voor de toekomst. We hebben er vertrouwen in, want Pip en Sarah zijn nu twee dikke vrienden voor het leven.

Volg je mij al op FacebookTwitterInstagram en Bloglovin?

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 39 jaar, levensgenieter, mama en chronisch ziek. Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Write a comment