Lifestyle

Dikke zolen, teveel eyeliner en krokant haar. Hoe Geert op stap ging.

Misschien moet ik van geluk spreken dat het digitale tijdperk nog niet zover was tijdens mijn puberteit. Er zijn dan ook weinig foto’s bewaard gebleven van deze hippe periode. Daar ben ik niet heel rouwig om als je het mij vraagt, want wanneer ik terugdenk aan die tijd zie ik alleen maar plateauzolen, dikke zwarte eyeliner en krokant haar.

Vanaf mijn 16e ging ik regelmatig stappen met mijn beste vriendin (nu heet dat BFF ofzo?) en bijna elke zaterdag waren we wel in onze vaste kroeg/disco te vinden. Een soort peuterdisco, want je mocht er al in vanaf 16 jaar. En toen mocht je ook al alcohol drinken vanaf 16, dus de Breezers Lemon en Peach gingen er met regelmaat in. Notitie: ik ben nog nooit van mijn leven echt dronken geweest. Ik lijk misschien stoer, maar wat dat betreft ben ik een watje. Als de dood om de controle over mijn leven kwijt te raken.

Zaterdagmiddag begonnen de voorbereidingen vaak al. In dorp struinde ik gewapend met kleedgeld de boetiekjes af opzoek naar ‘iets leuks’ voor die avond. Een rokje, leuk truitje of allebei…Vanzelfsprekend trok ik mijn plateauzolen eronder aan en gek genoeg werd je toen niet raar aangekeken als je deze verschrikkelijke dingen droeg. Sterker nog: je was hip.

Na het warme eten fietste ik naar mijn BFF om daar in de stemming te komen voor het stappen. Dat houdt in: urenlang voor de spiegel tutten, elkaars haar doen, kleding passen en Gigi D’agostino draaien. Voor degene die willen weten wat toen mijn lijflied was….alsjeblieft!

Gigi op repeat en een volle bus haarlak bij de hand. Mijn haar was eigenlijk 24/7 krokant en stiekem was ik de voorloper van Roy Donders. Hoe hard het ook waaide, al gooide je een emmer water over mij heen: mijn kapsel bleef zoals het vastgelijmd was. Strak van de haarlak, minimaal een bus. Ik kamde het strak naar achter (het moest perfect glad zijn) en bond het in een elastiekje, wetende dat ik de komende uren amper met mijn ogen kon knipperen. Vervolgens toupeerde ik mijn staart zo dat er een grote bluisbol ontstond. Ik noemde het volume, maar nu zou ik het meer omschrijven als een dood vogeltje.

Ik bond het dode vogeltje bij elkaar met schuifjes en klaar was mijn kapsel. NEE wacht! Eerst 300 ml haarlak, Ultra strong. Even spuiten, laten drogen en nog een keer. Net zo lang tot het krokant was. Ik was letterlijk hard van buiten, zacht van binnen. Een soort Menthos snoepje. Vervolgens ging er nog een lading make-up op mijn babyface. En een dikke zwarte lijn om mijn ogen, omdat het mooi zou zijn. Ik vraag mij af of mensen mij toen hebben aangezien als Ans Markus. Maar ik was gewoon een snoepje dat haar best deed. En dat Menthos snoepje ging rond een uur of 23.00 met haar BFF op pad. Klaar om de dansvloer te trotseren en hopen om wat knipogen van jongens.

Tot ik op kamers ging moest ik op een bepaalde tijd thuis zijn. En dat was om 1.00, niet later. De volgende ochtend was ik brak maar niet brakker dan mijn BFF die tot het einde mocht blijven. Het grootste probleem was om dat dooie vogeltje uit te borstelen. Na een paar keer vloeken en de schaar erbij te pakken had ik hét ultieme recept gevonden om dat vogeltje weer te bevrijden: insmeren met een halve pot conditioner en na een half uur onder de douche uitspoelen. En dat elke week. Nee, elke dag. Want ik vond mijn kapsel inmiddels zo hip dat ik het elke dag ging touperen. Op een gegeven moment ging dat vogeltje dan ook dood en besloot ik iets liever voor mijn haar te zijn. En oké, ook voor het milieu en de medemens.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (10)

  • Wat een onwijs leuk geschreven artikel! Ik zie het dode vogeltje à la Roy Donders helemaal voor me 😉

    Beantwoorden
  • Haha daar had ik wel foto’s van willen zien. Heerlijk om zo herinneringen op te halen toch?

    Beantwoorden
  • Haha hilarisch!

    Beantwoorden
  • Gigi, zalige plaat!
    Ik mocht als tiener ook maar tot 1 uur op stap en dan kwam mijn vader me halen. Later kreeg ik een vriendje met een auto, dus dan kon het al wel eens langer. Over mijn modeblunders van die tijd ga ik stilletjes zwijgen.

    Beantwoorden
  • Haha, dat krokante haar!
    Ik heb vooral wat geposeerde groepsfoto’s op festivals van mijn jonge jaren. Iets andere muziekstijl, maar de dikke eyeliner had ik ook. 😉

    Beantwoorden
  • Te grappug dit! Heb zo gelachen tijdens het lezen.

    Beantwoorden
  • grappig dus. Niet grappug!

    Beantwoorden
  • Hahaha grappig geschreven. Ik ben ook blij dat er maar weinig fotos uit mijn Pubertijd over zijn gebleven. Ik heb meerdere fases gehad. Het ergste mijn gabberin tijdperk.

    Beantwoorden
  • Ik had gehoopt op meer foto’s gnagna ?

    Beantwoorden
  • Ondanks de geweldige omschrijvingen waren, hadden de foto’s het wel echt afgemaakt hahaha. Ik mocht in het begin inderdaad ook ‘maar’ tot 1 uur blijven. Als ik dan bij vrienden bleef slapen werd het later, want die mochten langer blijven.
    En Gigi ??

    Beantwoorden

Write a comment