Inmiddels heeft Sarah er al een paar weken basisschool opzitten. Van eens in de week een dagje kinderdagverblijf naar vijf dagen per week (waarvan drie hele dagen) naar de basisschool. Een compleet ander leven voor haar en voor mij. Vandaag vertel ik je hoe het gaat en waar wij erg aan moeten wennen!
Van lang naar kort lontje
Wij keken er allebei enorm naar uit, naar het moment dat Sarah echt naar school zou gaan! Sarah leert graag en kan goed uit de voeten op de basisschool en mama heeft meer tijd en rust en dus hopelijk ook meer energie. Dat het een grote verandering zou zijn wist ik, maar wat er precies anders zou zijn wisten we allebei niet. Ach, we lieten ons verrassen!
Op maandagochtend stapt er een vrolijk meisje uit bed. Ze is opgewekt, wil prima luisteren en is lief. Naarmate de week vordert is dat lieve meisje dat zo goed kan luisteren langzaam aan het veranderen in een eigenwijze kleuter met bananen in haar oren.
Kort lontje, huilen om niets en enorm vervelend.
Op donderdag en vrijdag is het dan vaak ook niet heel gezellig in de ochtend en de middag. Ze moet duidelijk wennen aan alle prikkels en het intensieve van elke dag naar school.
In de eerste week heb ik haar op vrijdag thuis gehouden, aangezien ze helemaal op was van alle eerste indrukken. De weken daarop had ze steeds een week van 4 dagen in verband met vakantie en feestdagen. En nu….nu draait ze voor het eerst echt een volle week mee. Ik merk aan haar dat ze helemaal op is aan het eind van de dag en het eind van de week. Het lontje wordt korter en korter…
Ondanks dat het zo intensief is, vindt ze het geweldig. Dag in dag uit heeft ze zin om naar school te gaan, helemaal als ze mag overblijven.
Ze heeft vriendjes gemaakt, is al een paar keer het hulpje van de juf geweest en laat trots elke dag al haar kunstwerken zien. Ze is daar gelukkig goed op haar plek. Het voelt vertrouwd voor haar, veilig. Haar klas is niet te groot en ze voelt zich goed tussen alle kinderen. Beter kan het niet!
Hoe gaat het met mij?
En mama? Mama die heeft de afgelopen weken overdag wat meer geslapen. Elke dag vroeg op en haar brengen en halen vergt energie. Meer energie dan ik had verwacht.
Nog steeds denk ik ‘ach dat moet je toch gewoon kunnen? Er zijn ouders die meerdere kinderen weg moeten brengen, nog vroeger wakker zijn en daarna ook nog gaan werken. Stel je niet aan!’ Maar goed, die papa’s en mama’s zijn gezond en niet ziek. Dat scheelt denk ik toch heel veel.
Op dagen dat ik mij wat beter voel en niet slaap, geniet ik van Netflix, een tijdschrift of een boek. Ik stap uitgebreid onder de douche en eet zonder ogen die mij aanstaren mijn ontbijt en lunch. De afwezigheid van prikkels doet mij goed en dat is enorm fijn. Toch ben ik altijd weer zo blij als een kind als ik Sarah op kan halen. Mijn liefste en leukste meisje weer thuis is toch het fijnst!
De nodige rust
Om nog even terug te komen op Saar: wanneer ze uit school komt geef ik haar bewust veel rust. Ik laat haar lekker spelen, kleien, verven, stoepkrijten of een filmpje kijken.
Niet na school nog veel op stap of dingen doen die energie kosten. Wel blijf ik consistent naar haar. Hoe moe ze ook is, hoeveel tranen er ook volgen op een ‘nee’….nee blijft nee. Het liefst zou ik mee willen gaan in haar wensen, maar daar heeft ze uiteindelijk niets aan. of ze nou moe is of niet.
Ook wanneer haar lontje enorm kort is en ze aan het eind van de week helemaal op is: er zijn grenzen en die blijven er. Anders wordt het voor haar ook niet duidelijk…
Een vraagje voor alle mama’s en papa’s met kleine kinderen op de basisschool: moesten jullie kinderen ook zo wennen aan het ‘nieuwe leven?’ Waren ze ook enorm vermoeid en vervelend? Hoe gingen jullie daarmee om?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (7)
Mijn kinderen zijn inmiddels 11 en 15 maar zitten op speciaal
Onderwijs wegens een spieraandoening. Zij hebben veel moeite en ook altijd gehad met de hoeveelheid prikkels die een schooldag met zich meebrengt. In het begin van de week gaat het nog maar aan het eind kan 1 verkeerd woordje al genoeg zijn om ze als een blazende kat op de kast te krijgen. Niet leuk! We zorgen voor rust en voldoende prikkelarme tijd wanneer ze thuiskomen. Na 18.00 geen beeldscherm meer omdat dat namelijk voor een mindere slaap kwaliteit zorgt. Zodat ze goed bijtanken wanneer ze slapen. Verder een wandeling of steppen na het avondeten (in de buitenlucht zijn) en eventueel uitgebreid in bad. Omdat ze geen beeldscherm meer mogen wordt er in de avond veel gelezen of geluisterd naar een luisterboek. Dat ontspant! Wanneer ze echt te moe zijn dan blijven ze wel eens een dagje thuis om bij te slapen, ook dat dagje thuis wordt dan zo prikkelarm mogelijk ingericht want het is tenslotte bijtanktijd. Zelfs de puber ziet in dat het zo het beste werkt en volgt gewoon de regels. Klinkt allemaal heel gestructureerd en streng maar alles beter dan overprikkelde kinderen. Niet goed en leuk voor hen maar ook voor ons.
Heel herkenbaar hoor! Ik herkende mijn lieve jongetje helemaal niet de eerste 2 maanden. Boos,schreeuwen, brutaal zijn en niet luisteren. Er was ook niks dat hielp, ja hem zoveel mogelijk met rust laten. Wij hebben wel huisregels gemaakt en opgehangen en hem stickers laten verdienen voor een leuk uitje. Want ik begreep het echt wel, maar het liep de spuigaten uit en ik wilde wel ‘normaal’ gedrag thuis. Dat was voor hem een beetje een leidraad.
Heel herkenbaar! Het ís ook ingrijpend. Wij hebben ervoor gekozen om een langere tijd de weken wat korter te maken. De woensdag thuis, als fijne break (‘s ochtends even niet haasten) en ook geregeld de donderdagmiddag. De woensdag is er pas bijgekomen toen ze (bijna) 5 was. En (voor als dat ook nog gaat komen) vaak geen speelafspraakjes op vrijdagmiddag. Want dan was de zaterdag bij voorbaat kansloos verloren vanwege de vermoeidheid. Succes met het wennen!
Hier viel het heel erg mee maar misschien komt dat omdat hij al 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf ging vanaf dat hij 3 maanden is. Het ritme en het schoolse zat er dus al helemaal in. Er kwamen alleen nog 2 halve dagen bij.
Maar ik lees in je blogs dat Sarah een lange slaper is. Dat maakt het wel lastig natuurlijk. Heb je dat proberen af te bouwen van te voren? Eerder naar bed bijvoorbeeld zodat ze eerder wakker wordt? Of gaat ze al vroeg naar bed en heeft ze gewoon veel slaap nodig? Een kind moet eigenlijk sowieso uit zichzelf wakker worden anders heeft het te weinig geslapen met alle (lastige) gevolgen vandien.
Saar gaat sinds ze naar school gaat eerder naar bed, zo rond 19.00. Dan wordt ze 12 uur later weer zelf wakker. Haar ritme is dus wel een beetje verschoven!
Oh ok, dan is dat helemaal goed! Wauw, 12 uur slaap…dat is echt veel. Slaapkopje!
Is dat veel? Dacht dat het voor een kleuter van 4 jaar wel gemiddeld was (wat ik zo lees op internet)