Dagelijks zie ik podcasts, boeken, quotes en blogs voorbij komen hoe je de beste versie van jezelf kunt worden. Niet gek, in een wereld waarin alles beter kan en moet. Waarbij we nooit tevreden zijn en altijd beter willen. Of is het juist goed en gezond dat we altijd streven naar tevredenheid, perfectie en eindeloos meer willen?
Laat mij lekker naar buiten staren…
Ik wil soms met ongekamd haar in een versleten pyjamabroek, twee verschillende sokken en deo-loze oksels op de bank wegkwijnen. Naar buiten staren en nadenken over wat ik die avond ga bestellen bij de patatzaak. Ik wil op mijn hoofd kunnen krabben omdat mijn haar net iets te vet is en mijn nek breken over het zoveelste legoblokje.
Ik wil de vaat op het aanrecht vervloeken evenals al het stof op grond. Ik wil gewoon tevreden zijn met mijn leven en met wie ik ben. Even voelen hoe goed ik het eigenlijk heb. Ook ik wil af en toe vloeken en schelden of een middelvinger opsteken nadat ik word aangereden op de rotonde.
Ik wil niet perfect zijn, maar ik ben eigenlijk het al wel. In al mijn plus- en minpunten.
Doordat we steeds maar beter willen, anders en meer vergeten we dat we ook nog tevreden kunnen zijn met wie wij nu zijn. Hoe ver we al in het leven zijn gekomen en wat een enorm rijkdom er in huis rondloopt.
Net als afvallen…
De beste versie van jezelf worden? Het werkt niet vind ik, want je zal nooit tevreden zijn. Dat is net als met afvallen. Op het moment dat je je streefgerwcht bereikt hebt is er geen stemmetje in je hoofd dat zegt ‘stop, je bent er! En je lijf is nu helemaal perfect’.
Nee, je ziet nog steeds vet her en der. Of putjes of loshangend vel. Afvallen is dan wel goed voor je gezondheid, bevredigend is het nooit.
Natuurlijk is het goed om doelen te hebben en om voor ogen te houden waar je naartoe wil. En natuurlijk is het goed om opzoek te gaan naar kwaliteiten waar je eerder het bestaan nog niet van af wist.
Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik heb ontdekt dat koken en schrijven leuker is dan ik dacht. Dat het niet alleen een ‘moetje’ is, maar dat ik er ook heel veel voldoening uit haal. Echter verandert mij dat niet in hoe goed ik ben als mens.
Maar waarom stel je bijvoorbeeld elke maand doelen op of wil je de beste versie van jezelf worden? Ben je dan niet mooi en slim genoeg? Wie zegt dat je nu al niet de beste versie van jezelf bent? En…wat is de beste versie van jezelf?
Wat maakt dat je eindelijk ‘perfect’ bent na de zoveelste podcast of zelfhulpboek? Wie beslist of je geslaagd bent of niet?
Uiteindelijk mis je niets
Wat als we besluiten dat we al de beste versie van onszelf zijn? Blijven er dan kwaliteiten voor altijd verborgen? En dat we op ons sterfbed het idee hebben van alles gemist te hebben? Of zijn we blij en gelukkig dat we niets gemist hebben, juist omdat we geen tijd verspild hebben aan altijd maar bezig te zijn met beter en beter te worden?
De beste versie van jezelf…tja, dat ben je al. Je bent goed zoals je nu bent. Voor jezelf, voor mij, voor iedereen.
Hoe denk jij hierover?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (4)
Oei daar raak je een gevoelige snaar….. Nu een jaar thuiszittend met een depressie, paniek stoornis en aanverwante dingen heb ik toch wel twijfels over mijzelf…. Hoop dat ik mijzelf terug vind want de betere versie daar denk ik al niet eens meer aan.
Dat snap ik heel goed! Ik wens je heel veel sterkte <3
Ik zie het niet als de betere versie van mezelf worden, maar ik wil wel alles uit mijn leven halen wat er in zit. Vaak dacht ik tevreden te zijn met, maar was het eigenlijk genoegen nemen met. Want ik durfde niet te denken dat er meer voor mij is weggelegd. Zeker toen ik een hartinfarct kreeg op 39 jarige leeftijd ben ik hier veel mee bezig geweest. Want nu was ik ineens hartpatiënt met geregelde aanvallen. Dit moest ik maar accepteren en tevreden zijn met wat er nog over was, anders word je toch gek. Na 2,5 jaar koos ik voor een andere weg en nu blijkt dat mijn tevredenheid me klein hield. Op dit moment ben ik nog steeds hartpatiënt maar ondanks de aanvallen etc voel ik me toch gezond in een ziek lichaam. Ik maak de ene droom en doel na de andere waar omdat ik ervoor gekozen heb geen genoegen te nemen met tevredenheid. Dus het is maar net hoe je het benaderd 😉
Mooi gezegd!