Burgerlijk. Ik vind het een beetje ouderwets klinken, maar tegelijkertijd ook wel weer heel gezellig. Ik ben er één, een burgertrutje. In hart en nieren.

Toen ik jong was dacht ik vaak aan later, wanneer ik met een man en kinderen in een huis zou wonen. Met een tuin en een hond. Terwijl ik dit typ kan ik beamen dat dit beeld klopt en dat mijn droom is uitgekomen. Mensen noemen mijn situatie wel eens ‘burgerlijk’. Want, volgens het ‘boekje’ woon ik in een huis met een tuin, een man en een kind. En vergeet het beestje niet. Klinkt misschien saai maar dat valt best mee. Als je Google raadpleegt, kom je erachter dat burgerlijk ook wel bekend staat als ‘stijf en bekrompen’. Het is maar net hoe je het bekijkt en hoe burgerlijk je bent of wilt zijn.

Want wat is er mis met dat boekje? Ik vind het heerlijk en ik ben er blij mee. Het voelt vertrouwd, fijn, gezellig en warm. Ik kan er heel gelukkig van worden en ik voel mij er fijn bij. Daarom is er niks mis mee. De één houdt het liefst fulltime een wereldreis of doet alles tegen de draad in, de ander houdt het liever simpel en veilig. Maar oud en vertrouwd brengt vaak ook warme herinneringen met zich mee. En ik ben dol op herinneringen, het liefst ervaar ik ze de hele dag.

De geur van opwarmende bietjes bijvoorbeeld. Het brengt het beeld van vroeger naar boven en heel even zit ik aan de eettafel bij mijn ouders. Mijn broer en zus zijn nog niet het huis uit en eten gezellig mee. Of de limonade die ik laatst van mijn zus kreeg, de smaak bracht mij heel even naar mijn jeugd toen mijn moeder van vlierbloesem zelf limonade maakte.

Op zaterdag naar de markt om boodschappen te doen of kibbeling te halen, als gezin erop uit en shoppen in de winkelstraat. Hier kon ik als jong meisje ook zo van genieten. Ik ben een familiemens ondanks dat ik ook heel goed alleen kan zijn.

Vooral in de winterperiode houd ik er van om met kaarsjes en lampjes aan mijzelf te nestelen op de bank. Onder een kleedje met een leuke film of serie aan. Bakje chips erbij, een glaasje wijn…Vroeger (vroegâh) ging ik stappen en ontstond er een steen in mijn maag als ik dacht aan dit burgerlijke ritueel door alleen maar thuis te blijven. Ik blijf nu absoluut niet altijd thuis, maar de avondjes of middagen op stap zijn wel minder geworden. Op de bank, burgerlijk of niet, vind ik heel fijn.

Nooit had ik gedacht oprecht gelukkig te kunnen worden van schoon beddengoed, gestreken broeken en een schoon huis. Nou is dat laatste bijna onmogelijk geworden, maar het verbaast mij dat ik graag met een vaatdoek door het huis zwabber. In mijn studententijd had ik zelfs geen interesse en zin om af en toe de afwas te doen. Ik gooide het liever weg en kocht nieuw servies, dan dat ik om de dag een teiltje vol liet lopen.

Één dag in de week halen we de grote boodschappen. Ik vond het altijd heel erg gezellig om mee te gaan en boodschappen te doen. Waarom weet ik niet precies, maar met het gezin op stap naar de supermarkt vind ik een uitje. Gewapend met een lijstje struinen we de schappen af en vullen we onze kar. Met bietjes bijvoorbeeld.

Ben jij burgerlijk? Wat vind jij er fijn aan of juist niet? Laat het mij weten in de reacties!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?