Random

Bloedverdunners tijdens de zwangerschap. Mijn ervaring.

Het gebruik van bloedverdunners tijdens de zwangerschap heeft vaak een goede reden. Een trombose in het verleden, eerdere stolsels in de placenta, een vroeggeboorte of een stollingsziekte zijn de meest voorkomende indicaties voor het gebruik van bloedverdunners. Ook ik moest ze gebruiken en kon geen gezonde zwangerschap voldragen zonder bloedverdunners. Eigenlijk had ik dus geen keuze…

Wat vooraf ging

Ik had niet zomaar twee recepten in mijn portemonnee zitten. Na drie vroege miskramen ben ik uitgebreid onderzocht en uit een bloedtest bleek dat ik het Antifosfolipidensyndroom heb. Dit zou meteen de oorzaak zijn van mijn miskramen. Want: trombose zou een goede innesteling in de weg zitten waardoor het vruchtje al vroeg in de zwangerschap zou worden afgestaan. En dat kan ook kloppen, want mijn miskramen waren elke keer rond zes weken zwangerschap.

He beleid bleek redelijk simpel. Met twee soorten bloedverdunners zou de kans op een succesvolle zwangerschap van 7% naar ruim 70% gaan. Goede kansen dus, al zou het alsnog mis kunnen gaan. Ik kreeg twee recepten mee: één voor Ascal (de zogenaamde Aspirine), hiermee moest ik vanaf de positieve zwangerschapstest mee beginnen. Het tweede recept was een recept voor Fraxiparine (injectie). Hiermee moest ik starten wanneer er een hartactie te zien was bij een echo rond de 6 weken.

Je snapt misschien wel dat ik absoluut geen risico wilde nemen en stiekem al eerder ben begonnen met de Ascal, namelijk na de eisprong. Ik vond het te riskant om tussen de eisprong en de positieve test geen bloedverdunners te slikken aangezien in die periode de innesteling plaats zou vinden. Nu was ik ook al bekend met Ascal vanuit mijn werk en bedacht mij daarom geen moment. Na elke eisprong nam ik dagelijks Ascal tot ik eventueel ongesteld zou worden. Dat is twee keer gebeurd en daarna had ik een positieve test in handen.

Indicatie

Er zijn verschillende indicaties voor het gebruik van bloedverdunners tijdens de zwangerschap. De meest bekende zijn: eerder doorgemaakte trombose, vroeggeboorte, stolsels in de placenta, het HELLP syndroom, Factor V leiden en het Antifosfolipidensyndroom. Maar belangrijk om te weten is dat de genoemde aandoeningen desondanks niet altijd een 100% indicatie zijn voor het gebruik van bloedverdunners. Daarnaast bestaan er nog tal van indicaties.

Niet alle bloedverdunners zijn trouwens veilig in de zwangerschap. De Ascal en Fraxiparine injecties wel, de Coumarines (Acenocoumarol en Fenprocoumon) bijvoorbeeld niet. Hierbij is het bewezen dat deze medicijnen schadelijk (kunnen) zijn voor het ongeboren kind.

Spuiten en slikken

Ik moest dus gaan spuiten en slikken (nee niet dat andere…) en dat elke dag. De injecties zelfs twee keer per dag, in de ochtend en de avond. Mijn voordeel was dat ik als verpleegkundige beide medicijnen heel goed kende. Ook het injecteren van de Fraxiparine deed ik meerdere malen op een dag bij patiënten. Al is jezelf injecteren wel even andere koek…

Daarom vroeg ik in het begin of Giorgio mij wilde injecteren. Maar dat was juist nog ingewikkelder, omdat hij te voorzichtig was en daardoor de naald als het ware ‘afremde’ voordat hij in mijn huid ging. Hierdoor deed de injectie extra veel pijn. Al snel zette ik de knop om en injecteerde zonder probleem twee keer per dag de vloeistof. Nou ja zonder probleem…het was af en toe even flink om mijn tanden bijten. De vloeistof brandde soms behoorlijk en na een paar maanden zaten mijn benen en buik al vol harde, blauwe plekken. Er was bijna geen plooi meer om in te prikken, waardoor ik soms in harde plekken moest injecteren. Tja, alles voor een gezonde baby.

Ook ontwikkelde ik een allergische reactie op de vloeistof (de hulpstoffen), iets wat bijna nooit voorkomt. Een alternatief is er niet, dus ik moest doorzetten. Er ontstonden grote dikke plakkaten, zogenaamde galbulten. Ik krabde mijzelf open tot bloedens toe en smeerde braaf een menthol zalfje op de plekken, maar tevergeefs. Nogmaals: alles voor een gezonde baby.

Ik mag niet meer zwanger worden vanwege de complicaties na de bevalling, maar wanneer het wel had gemogen had ik het allemaal zo weer gedaan. Je houdt het doel voor ogen en gaat door, ongeacht alle ongemakken en angsten.

De bevalling

En dan zit je in je laatste trimester en is de bevalling in zicht. Vanaf een week of 30 vroeg ik regelmatig aan de arts hoe het beleid rondom de bloedverdunners zou zijn. Want bevallen met een lijf vol bloedverdunners klinkt niet fijn. Aan de andere kant wil je ook geen risico lopen dat het op het eind alsnog misgaat omdat je stopt met bloedverdunners. De richtlijnen in Nederland zijn hier helaas niet heel duidelijk over en het beleid verschilt per ziekenhuis.

Bij 36 weken kwam ik elke week op de poli en op een gegeven moment werd afgesproken dat de Ascal gestopt zou worden. Ik zou dan alleen nog de injecties gebruiken, want die zijn binnen 12 uur uit je lichaam. De Ascal heeft echt bijna een week de tijd nodig om uit te werken, dus het was goed om die alvast te stoppen. Mijn bloeddruk liep op en de kans dat ik ingeleid zou gaan worden werd met de dag groter.

Tot die bewuste vrijdag 14 maart, toen ik net 2 dagen was opgenomen vanwege bloeddrukmedicatie. De ascal was net twee dagen gestopt en vanwege een verontrustend CTG kreeg ik een spoedkeizersnede. Inclusief de bloedverdunners nog in mijn lijf. In alle hectiek kon mij dat weinig schelen, als Sarah maar gezond geboren zou worden. Helaas moest ik onder algehele narcose vanwege de bloedverdunners. Een ruggenprik zou dan te riskant worden.

Achteraf heb ik weinig bloed verloren (ongeveer 400 ml) en is er geen sprake geweest van een grote bloeding. Na de bevalling moest ik nog zes weken doorgaan met de injecties, wat helaas voor mij niet mocht baten. Een week later kreeg ik leverinfarcten en nog een week later werd ik met stolsels in mijn hart opgenomen op de Intensive Care. Dat hele verhaal kun je hier lezen.

Ben jij of ken jij iemand die ook bloedverdunners moet/moest gebruiken tijdens de zwangerschap?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (17)

  • Jeetje wat heftig allemaal met de bloedverdunners! Ik kreeg in het begin van deze zwangerschap een niersteen waardoor ik 15 weken lang met een katheter heb gelopen en tegen de pijn oxycodon moest slikken. Ik vond het zo lastig om die periode medicatie te slikken, maar zonder was het niet te doen. Uiteindelijk bleek de katheter meer kalk aan te trekken en daardoor extra pijn te doen (hij zag eruit als de binnenkant van de wasmachine van de Calgon reclame) dus die werd weer verwijderd. Maar door die ervaring en die van mijn vorige zwangerschap gaan we zeker weten niet voor een derde. Dat je ondanks alles toch voor een tweede zou gaan als het zou mogen, ik vind je een sterke vrouw!!!

    Beantwoorden
  • Wat een herkenbaar verhaal.
    Ik kreeg met 11,5 week zwangerschap een trombosebeen, nadat ik 2 dagen erg ziek op bed had gelegen.
    S’avonds een vreselijk blauw been en met spoed naar de huisarts. Ik was destijds net gestopt in de zorg dus wist eigenlijk wel wat er aan de hand was. Gelijk een bloedverdunnende injectie gekregen en de volgende ochtend voor een echo naar het ziekenhuis. Wat er al verwacht werd bleek waar, een trombosebeen.
    Ook ik moest aan de fraxiparine injecties. Gelukkig hoefde ik verder geen medicijnen te slikken, volgens het ziekenhuis kon dat niet vanwege het instellen, wat veel tijd zou kosten. Ook ik kreeg na een aantal injecties een allergische reactie. Dikke harde, vooral erg! jeukende bulten. Vreselijk maar ja je hebt er alles voor over. Verder is bij mij alles goed verlopen en heb idd tot 6 weken na de bevalling nog fraxiparine gespoten en daarna ben ik gestopt. De trombose bleek na controle ook helemaal weg te zijn.

    Beantwoorden
    • Heftig allemaal. Heeft u hierna weer een kindje gehad?
      En moest alles weer opnieuw? Ik bedoel doe injecties.

      Beantwoorden
      • Hi,
        Nee er is door de artsen afgeraden om nogmaals zwanger te worden.
        Dit omdat ik na de bevalling op de Ic kwam ondanks bloedverdunners. Vanwege leverinfarcten en hartinfarcten.

        Beantwoorden
  • Wat een verhaal zeg! Bij mijn eerste zwangerschap werd mijn dochtertje geboren met de navelstreng om haar nek. Grote paniek en uiteindelijk lag zij 11 dagen op de IC. Ze werd met 41 weken geboren met een gewicht van ongeveer 2800 gram. Ze hebben haar pas later gewogen en ivm alle slangetjes was het ongeveer. Vanwege haar, volgens het ziekenhuis, lage geboorte gewicht moest Ik tijdens mijn 2de zwangerschap ascal slikken maar ik ben daar na een paar weken mee gestopt. Ik had daar heel erg moeite mee omdat ik bijna nooit medicijnen slik, laat staan tijdens zwangerschap. Ascal zorgt ook voor een betere doorbloeding van de placenta en dus zou het kindje beter moeten groeien. Echter ben ik zelf ook niet groot dus dat geboorte gewicht hoort erbij. Inmiddels ben ik bevallen van onze 2de dochter, ze was hetzelfde gewicht als de eerste, en binnen 3 dagen dik over haar geboorte gewicht heen. Als je medicatie echt nodig hebt is het wat anders maar in dit geval ben ik van mening dat het overbodig was. Ik heb naar mijn gevoel geluisterd.

    Beantwoorden
  • Ik heb factor vijf leiden en heb tijdens mijn zwangerschap gelijk vanaf week 5 fraxiparine 0,3 gespoten 1x per dag. Verschrikkelijk maar idd je doet het met het doel een gezond kindje te krijgen. Met 41 weken ben ik bevallen van een gezonde zoon 3300 gram. Ik heb nooit Ascal gebruikt en inmiddels twee hele vroege miskramen achter de rug dus wie weet zou ik ook al na mijn eisprong moeten beginnen met ascal. Ik ben eigenlijk nooit meer bij een internist geweest na ik mijn longembolie heb gehad en alle info via internet gevonden. Zo lastig dat elke arts en ziekenhuis hier weer andere dingen over zeggen. Of zelf niks zeggen en ik zelf heb moeten aangeven dat ik volgens mij bloedverdunners nodig heb.
    Ik hoopte eigenlijk iets te vinden medio 2017 dat het niet meer met spuitjes moet maar idd met een pilletje oid. Ik vindt elke dag spuiten zo erg.

    Beantwoorden
  • oh wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben!! ik ben nu 7,2 weken zwanger. ik zat in het ivf traject dus ben al een tijdje aan het spuiten 0,6 . er word gelukkig wel goed gecommuniceerd. ik moet ook en spuiten en waarschijnlijk nog bij gaan slikken. ik maak me nu al zorgen over de bevalling. ook dat het onder narcose moet etc. als je een keizersnede moet. vind het zo spannend allemaal. helemaal met bloedverdunners er bij. heb je nog tips?

    groetjes leonie

    Beantwoorden
    • Hi Leonie,
      Gefeliciteerd en wat spannend! De bevalling komt goed, echt. Laat je goed voorlichten en spreek met je arts goed af vanaf wanneer je eventueel mag stoppen met de bloedverdunners voor de bevalling.
      Ik mocht geen ruggenprik bij de keizersnede omdat het een spoedkeizersnede was en ik nog bloedverdunners slikte. Maar als je goede afspraken maakt met je arts over het stoppen aan het einde van de zwangerschap, dan mag je eventueel wel een ruggenprik.
      Bespreek het goed en maak een duidelijk plan straks zodat je weet waar je aan toe bent. Dat geeft in ieder geval rust!

      Beantwoorden
    • Ik heb Fragmin gespoten tijdens de hele zwangerschap. Alleen de avond van de ballon plaatsing niet en heb ook een spoedkeizersnede gehad gewoon via ruggeprik omdat ik de avond van te voren dus geen injectie had geplaatst. ik ben maar 200ml aan bloed verloren tijdens de keizersnede! Ik vond het ook heel spannend met name omdat ik bang was dat mijn zoontje alsnog zou overlijden tijdens de bevalling maar ik wist precies wat er zou gebeuren. Heb idd alles tot in detail doorgesproken. Dat gaf enige rust moet ik zeggen! Geef ook zeker aan dat je het spannend vind!
      Groetjes Valeria

      Beantwoorden
  • Super fijn om te lezen dat er meer dames|meiden zoals ik zijn. Ik heb het afgelopen jaar 2 vroegtijdige (missed) miskramen gehad. Op mijn aandringen is er toen “al” onderzoek gedaan wat normaal pas naar 3 miskramen gebeurt. Hier kwam bij mij uit dat ik een afwijking heb in mijn stollingsbeeld, waardoor ik direct moest beginnen met Ascal (ondanks dat ik niet zwanger was). Daarnaast kwam er naar voren dat ik de ziekte van Hashimoto heb (een schildklier aandoening). Al met al zeiden mijn man en ik dat het al een wonder is dat ik al 2 keer in verwachting ben geraakt. De afgelopen dagen zijn spannende dagen geweest want wel alle “symptomen” van een zwangerschap maar nog geen positieve test vast gehouden (ben ook nog niet overtijd).

    Ik heb van mijn gynaecoloog alleen telefonisch vernomen dat mijn stollingsbeeld niet goed was, ik weet helaas niet hoe deze aandoening heet. Wel weet ik dat ik moet gaan spuiten vanaf 6 weken zwangerschap. Wat ik ook spannend vind is dat de bloedstolling met name de kans in het eerste en derde trimester verhoogd op een miskraam en de schildklier dit in het tweede trimester doet(ja ja mooi afgestemd op elkaar). Nouja als de symptomen waarheid zijn gaan we zien hoe het allemaal gaat lopen, meer kan ik toch niet doen.

    Beantwoorden
  • Jou verhaal is precies mijn verhaal.

    voor ik zwanger was moest ik al ascal slikken 1x pd.
    Toen we met 5.5 week erachter kwamen door bloedonderzoeken dat we in verwachting waren direct begonnen met het spuiten .
    Ik heb ascal geslikt tot 36 weken van mijn zwagerschap en mijn injectie had ik een avond voor mijn bevalling voor het laatst geprikt. (ik moest hier mee stoppen vanaf week 40 maar dochter lief kwam met 39.1)
    Tijdens mijn bevalling alles goed gegaan en daarna nooit meer iets gekregen ( 10x navraag gedaan maar ik hoefde niet door met spuiten)

    Beantwoorden
    • Heftig verhaal. Gedeeltelijk wel herkenbaar, want ik zit er nu middenin. Na 5 miskramen naar LUMC gegaan en daar vastgesteld dat ik APS heb. Daarom vanaf positieve test gaan prikken met fraxiparine en vanaf week 8 ascal gaan slikken. Helaas moest ik vanaf week 10 weg bij LUMC en terug naar streekziekenhuis waar ik voorheen naar huis gestuurd ben omdat er “niks aan de hand was”. Ik merk dat er nog steeds heel weinig bekend is over APS nu ik weer terug ben in het andere zkh. Gelukkig wel over de bloedverdunners tijdens de zwangerschap met andere redenen dus ik hoop er maar het beste van.

      Momenteel ben ik 17wk zwanger en is het allemaal nog erg moeilijk mentaal, ik probeer echter positief te blijven en dan zijn deze verhalen toch goed om te lezen. Ondanks je complicaties achteraf 🙁

      Thx for sharing!

      Beantwoorden
  • Heftig om de zwangerschap (en daarna je bevalling) zo door te moeten maken he. Hier uit voorzorg ook antistolling spuitjes. Zit middenin een traject nu (4 miskramen reeds gehad na 2 gezonde kindjes). Wilde nog even zeggen dat er altijd meerdere varianten bloedverdunners zijn. Van de fraxiparine spuiten krijg ik ook grote en harde bulten, nu ik Clexane gebruik heb ik daar helemaal geen last van. Dat had wellicht iets kunnen schelen, want die bulten jeuken idd gruwelijk :(.

    Beantwoorden
    • Dank je voor je reactie! Ik heb destijds meerdere soorten geprobeerd, maar blijf allergisch reageren helaas. Blijft ook naar spul! Maar wel goed dat het er is. Sterkte!

      Beantwoorden
  • Hey!! Ook hier heel de zwangerschap fragmin gespoten. Na 4 miskramen heb ik zelf een aanvraag gedaan om naar het UMC in Utrecht te kunnen voor een second opinion. In het eerste ziekenhuis wel alle onderzoeken gedaan na de 3e miskraam. Daar was alles oke volgens de assistente en gynaecoloog. Na een extra telefonisch consult zouden er toch niet meer onderzoeken gedaan worden terwijl ik op internet in mijn dossier had gezien dat er 1 bloedwaarde die te maken had met de stolling te laag was. In het UMC nogmaals 12 buizen bloed afgegeven en daar kwam al snel uit dat ik heterozygoot factor II mutatie hebt. (op het moment dat mijn bloed begint te stollen stopt het langzamer met stollen dan bij ieder ander). Dit verklaarde voor mij alles omdat de miskramen ook altijd voor de 8 weken was. Ik heb direct contact opgenomen om dat ik voor de 5e x zwanger bleek en ik niet nogmaals een miskraam wilde ervaren. Ik heb meegedaan aan de Alife2 studie die mensen met trombofilie verhoogd. Hierbij moest ik ingeloot worden om de bloedverdunner Fragmin te krijgen. Gelukkig was dit het geval. De zwangerschap was niet ideaal. Veel bloedingen in het begin wat mij erg onzeker maakte vanwege de miskramen en bij de groei echo kwamen we erachter dat mijn zoontje te klein was en de druk in de navelstreng te hoog was. Daardoor opgenomen vanaf de 35 weken en met 37 weken moest hij geboren worden. Hij was 1945 gram en 42cm en moest in de couveuse maar voor mij was het belangrijkste dat hij leefde!. Advies nu is bij volgende zwangerschap te starten met ascal maar dat is naar mijn menig en alles wat ik op internet lees vanwege het gewicht van mijn zoon en niet vanwege mijn bloedstollingsprobleem. Hopelijk krijg ik een eventuele volgende zwangerschap de combinatie! Lang verhaal maar erg fijn om het te delen met iemand die het begrijpt. Ik heb heel veel last gehad van alles rondom het zwanger blijven. Opmerkingen als je bent nog jong en je kan in ieder geval zwanger worden deden erg veel pijn.

    Beantwoorden
  • Na mn 2e miskraam (paar jaar terug) heb ik ook testrn laten doen. En ook bij mij hebben ze anti nog wat gevonden. Mn 1 en 2e miskraam stopt na 8 wkn en 7.5 wkn. In 2015 hadden we een tp en toen ging ik ook asperine slikken. Nu 1 mnd terug mn 3e miskraam ook 8 wkn. We zijn 13 jaar bezig.
    Nu heb ik gevraagd of ze in mn dossier wil duiken. Om de oorzaak te vinden. Ook heb ik gevraagd of beamer therapie zou kunnen helpen. Ben blij te horen dat ik niet de enige ben dat haar bloed te dik is dat onze zwangerschap niet door groeit. Bedankt voor je verhaal😔😥😉😊😘
    Een stel met een grote verlangen

    Beantwoorden
  • Wauw, Geertje. Wat een verhaal! Ik zit nu zelf met de keuze of ik met Ascal ga beginnen. Op het moment 13 weken zwanger van ons derde kindje en aangezien ik twee kleine kindjes (2700 gram en 2660 gram bij zwangerschappen van 38 en 39 weken) op de wereld heb gezet, val ik ineens binnen het protocol. Tijdens de vorige zwangerschap is daar niets van gezegd, maar nu kwam het wel naar voren. Mijn grootste angst is het volgende: onze dochter (tweede kindje) heeft nog tijdens de zwangerschap een hersenbloeding gehad. Nu kan ik op internet niet veel lezen over het effect op de baby, behalve dan dat ze bijna overal schrijven dat het niet schadelijk is. We worden deze keer goed in de gaten gehouden, weer met extra echo’s en tijdens 20-weken een GUO, maar toch gaat mijn gevoel richting de Ascal alle kanten op. Wat als die bloedverdunners zorgen voor wéér een bloeding bij het kindje? Ik vind het een lastige keuze!

    Beantwoorden

Write a comment