Halfvol Lifestyle

Bejaardengym is gezellig en inspirerend.

Een aantal jaar geleden vertoefde ik met regelmaat in de Basic Fit tussen de gespierde mannen en opgedirkte vrouwen. Een enkeling wilde niet opvallen en deed wat je in een sportschool zou moeten doen, maar het merendeel was opzoek naar ‘het perfecte plaatje’ en maakte zich druk of hun kleding wel hip genoeg was. Mijn abonnement daar is al een hele tijd opgezegd. Daarvoor in de plaats sport ik nu tussen de kunstheupen, zuurstofflessen, waggelende zwangeren en gevallen atleten.

Na de complicaties bij mijn bevalling ben ik hartrevalidatie gaan volgen bij een fysiotherapeut. Toen ik mijn werk ging opbouwen had ik weinig energie meer om te sporten en dus liet ik vaak verstek gaan. Nu ruim een jaar later ben ik weer terug: in de knusse sportzaal van de fysiotherapie. Niet meer tussen de zwaar opgemaakte en schaars geklede dames en mannenarmen vol steroïden, maar tussen een heel andere doelgroep.

De gemiddelde leeftijd in de zaal is een jaar of 70. Naast mij op de fiets trapt een oud baasje van midden 80 alsof zijn leven ervan af hangt. Hij gaat niet vooruit, maar als hij vooruit zou gaan, dan zou hij mij inhalen. Rechts van mij zit een vrouw te trappen met in haar neus een zuurstofbril. Haar lippen begonnen roze en zijn nu wat paarsig. Ik wacht geduldig af tot ze blauw zijn, maar dat gebeurd niet. Gelukkig.

Ik gok dat ik de enige ben in de zaal met mascara. En met sportkleding. De dames en heren van 70+ maken zich duidelijk geen zorgen over hoe zij eruit zien, noch of hun kleding comfortabel sport. Ik zie strak gestrikte lakschoenen met panty’s, nette leren schoenen onder spijkerbroeken, afgetrapte bergschoenen onder een rok en nog veel meer leuks. Ik kijk mijn ogen uit en vraag mij ook meteen af of dat nou lekker kan zitten tijdens het sporten. Met een panty en nette broek in plooi op een fiets zitten? Ik zou continue van mijn zadel glijden.

Naast dat ik genoeg leuks heb om te bekijken vallen mij ook altijd de gesprekken op. Regelmatig gaan de gesprekken over het weer, over een te renoveren tuin, over koetjes en kalfjes binnenshuis en soms, heel soms…over eenzaamheid en ziek zijn. Over ouder worden, minder kunnen, zieker worden, nog meer medicijnen en aandoeningen op je bordje krijgen. En ze zullen het niet denken, maar ik begrijp ze. Al ben ik nog niet eens de helft van hun leeftijd, ik zit in hetzelfde schuitje. Weliswaar zonder kunstheup, maar wel met een slechter hart.

Dat vind ik het ‘fijne’ aan fitness bij de fysiotherapie. Geen drang om perfect te worden, om dichterbij dat voorbeeld te komen. Geen vergelijkingen, uiterlijke onzekerheden en geroddel. Iedereen die daar in de zaal aan het ploeteren is, ploetert om beter te worden. Om opnieuw te leren lopen met een kunstheup, om longen en hart sterker te maken, om bekkenklachten te verminderen of om jezelf uit te dagen ook al valt het altijd tegen.

Naast dat deze mensen mij binnenpretjes bezorgen, dwingen ze ook een hoop respect af: ze doen het toch maar mooi. Ze bewegen, gaan de deur uit, zijn sociaal en maken zich niet druk over hun kleding en/of uiterlijk. En daar hebben ze helemaal gelijk in, want waar gaat het wel om? Om sporten en proberen gezond te blijven…Een mooi voorbeeld voor mij en ik hoop dat ik over 40 jaar ook zonder moeite in mijn panty en broek met plooi op de loopband sta en het weer kan doornemen met mijn buurman of buurvrouw.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (6)

  • Ik sta dan wel tussen het jong geweld, maar ben de laatste tijd amper nog geweest. Dringend terug werk van maken. Want als die oudjes het kunnen, dan ik toch ook.

    Beantwoorden
  • Ik sport bij een vrouwenfitness. Eigenlijk ook heel gemoedelijk waar ‘normale’ vrouwen komen en geen strakke fitnessmeisjes.

    Beantwoorden
  • Heerlijk, ik heb ook zo’n hekel aan de sportschool. Vanwege een vette knieblessure sport ik ook bij de fysio en ik ga af en toe naar het dames-uurtje. Dan lopen de oudere dames op hun hakjes op de loopband, hilarisch gewoon. Het mag eigenlijk niet, maar vanwege een taalbarrière lukt het ze soms toch om met de hakjes op de loopband te staan. Ik kan me voorstellen dat je niet per se in uberhippe sportkleding gaat bewegen, maar sommige outfits begrijp ik echt niet. Je wilt toch ook dat het lekker zit enzo?

    Beantwoorden
  • Mijn vader had dit ook kunnen schrijven hij voelt zich met zijn 61 jaar ook erg jong tussen de oudere en moet ook altijd om dit soort dingen lachen. Maar hij pas wel in de categorie praatgraag met zijn aangeboren hartafwijking is hij nu bijna een jaar opweg na de open hart operatie. Ook hij was altijd 1 van de mannen die elke dag wel in de sportschool of zwembad te vinden was.

    Beantwoorden
  • Herkenbaar haha. Al vind ik de gesprekken vaak echt gezapig. En die kleding dat begrijp ik ook niet. Op dat gebied loop ik er ook vrij hip bij haha.

    Beantwoorden
  • Ik ga naar zo’n doodnormale goedkope sportschool, maar vind daar de diversiteit juist leuk. Jong en oud komt er, met zuurstoffles of van die opgepompte figuren. Ik voel me er wel thuis, ook al stap ik soms na 5 minuten wandelen al van de loopband, terwijl naast me iemand al een half uur de benen uit z’n lijf rent.

    Beantwoorden

Write a comment