Nu het taboe over miskramen langzaam optrekt en je de verhalen steeds meer om je heen hoort, besef je dat een zwangerschap één en al wonder is. Gelukkig gaat het in de meeste gevallen goed en volgt er na een miskraam een gezonde zwangerschap. Maar wat nou als je twee of meer miskramen doormaakt? Welke onderzoeken volgen er dan?

In 2010 raakte ik voor het eerst zwanger en kreeg ik mijn eerste miskraam. Een jaar later volgde de tweede miskraam en ruim een jaar later de derde. Na de eerste miskraam dacht ik er nog vrij luchtig over en maakte ik mij niet heel veel zorgen. Verdrietig was het zeker, maar het overkwam zoveel vrouwen. De tweede miskraam vond ik vreemder, aangezien ik nu wel heel veel pech leek te hebben. Is dit wel normaal? Ik schoot in de ontkenningsfase en deed er niets mee, ook aangezien ik begreep dat je pas voor onderzoeken in aanmerking komt na drie miskramen. Dit blijkt niet zo te zijn, je kunt al om een onderzoek vragen na twee doorgemaakte miskramen.

Na de derde miskraam was ik vastbesloten om naar de huisarts te gaan. Je wil heel graag weten wat er toch aan de hand is maar aan de andere kant zorgt de angst ervoor dat je het ook niet wil weten. De huisarts stuurde mij volgens protocol door naar de gynaecoloog en er volgden een aantal standaard onderzoeken.

• Echo van de baarmoeder en eileiders.

Als eerste wordt er gekeken naar de anatomie van de voortplantingsorganen. Hoe ziet de baarmoeder eruit? En de eileiders? Kan een afwijking aan de baarmoeder de miskramen verklaren? Bij mij was er niets vreemds te vinden op de echo, alles zag er keurig uit.

• Chromosomen onderzoek.

Dit is een onderzoek voor zowel de vrouw als de man. Er wordt bloed afgenomen bij beiden en dit bloed wordt naar een Universitair ziekenhuis gestuurd voor onderzoek. Men onderzoekt of er sprake is van fouten of afwijkingen in de chromosomen. Dit kan namelijk ook een verklaring zijn voor de herhaalde miskramen. Aan een afwijking van de chromosomen is helaas niets te doen.

• Bloedonderzoek op stollingsafwijkingen (Erfelijke afwijkingen en het Antifosfolipidensyndroom).

Ook wordt er een buisje (of twee) bloed afgenomen voor algemeen onderzoek naar de bloedstolling en dan met name op het Antifosfolipidensyndroom. Dit is de aandoening die ik heb en waar ze achter zijn gekomen nadat ik al deze onderzoeken heb ondergaan. Er is een verhoogd risico op trombose waardoor ook de kans op een miskraam sterk verhoogd is

• Bloedonderzoek op homocysteïne.

Je kunt een overschot hebben aan de stof homocysteïne. Dit is een eiwit dat een rol speelt bij de stofwisseling. Iedereen draagt dit stofje bij zich, maar als de afbraak ervan niet goed verloopt dan kun je een verhoogd homocysteïne gehalte in je bloed krijgen. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor meerdere miskramen.

Ondanks dat het goed is dat deze onderzoeken plaatsvinden bij 2 miskramen of meer, is het belangrijk om niet te hoge verwachtingen te hebben van het onderzoek. Bij maar 15-20 procent van de vrouwen wordt een afwijking en dus een oorzaak gevonden. Bij 80-85% van de vrouwen wordt geen oorzaak gevonden en is alles normaal. Ik hoopte eerlijk gezegd op een oorzaak en dan ‘het liefst’ het Antifosfolipidensyndroom, aangezien je daarbij met medicatie een gezonde zwangerschap kon voldragen. Nu verklaar ik mijzelf voor gek dat ik dat toen hoopte, na alle ellende van de aandoening te hebben doorgemaakt. Toch blijf ik opgelucht dat er geen chromosoomafwijking is gevonden. Hier is namelijk niets aan te doen.

Ik hoop dat dit overzichtje wat meer duidelijkheid geeft over de stappen die genomen worden na meerdere miskramen. Twijfel je na twee miskramen om naar de arts te gaan? Gewoon doen! Waarschijnlijk kun je gerustgesteld worden en is alles prima in orde.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?