Stagiaires heb ik altijd met plezier begeleid op mijn werk. Ik houd ervan om anderen iets aan te leren of uit te leggen, ook al moest dat steeds overnieuw. Maar sommige vragen krijg ik heel vaak en ook van mensen die ik niet ken. Ik leg 10 dingen voor die ik vaak uit moet leggen.

♦Wat ik voor een aandoeningen/ziektes heb. 

Mensen zijn nieuwsgierig aangelegd, vooral als het om een aandoening gaat. Ik heb het antifosfolipidensyndroom, SLE en een hartaandoening. Ik leg altijd heel geduldig uit wat ik heb, maar het is zo onbekend dat mensen er in door gaan vragen. Wat is het precies? Welke medicijnen moet ik nemen? Hoe vind ik dat? Hoe ziet mijn toekomst eruit? Wat kan ik allemaal niet meer? Begrijpelijk dan mensen dat graag willen weten en het voelt fijn dat er interesse wordt getoond, maar soms voel ik mij net een ingesproken bericht welke steeds opnieuw wordt afgespeeld.

♦Wat bloggen nou precies is.

‘Bloggen is toch dat je gratis spullen krijgt?’ Eh, nee. Bloggen is mijn passie beoefenen (schrijven) en ik schrijf over datgene wat mij bezighoudt, over alles wat mij een lach of een traan geeft. Beetje jammer dat bloggen tegenwoordig wordt gelinkt aan gratis spullen maar als je er niet in zit weet je natuurlijk niet goed wat het is. Vaak zijn de reacties wel heel positief en blijven mensen ernaar vragen en je volgen.

♦Wat ik allemaal doe als verpleegkundige.

‘Dan was je toch mensen?’ Was het maar waar! Als dat het enige werk van een verpleegkundige is, is het makkelijk geld verdienen. Het is heel zwaar en stressvol, vooral in het ziekenhuis. Je hebt overdag ongeveer 6 patiënten waar je verantwoordelijk voor bent en je regelt alles van opname tot ontslag. Medicatie geef je, je geeft voorlichting, doet controles, kleine ingrepen en begeleidt familie. Ook overleg je met de arts en ben je de rode draad in het geheel. Heel veel multitasken dus en veel meer dan wassen alleen.

♦Waarom ik het liefst een huismus ben.

Ik ben graag thuis, al vind ik uitstapjes ook heerlijk en daar geniet ik dan ook erg van. Maar het liefst geniet ik van een gezellig huis en lieve mensen om mij heen. Ik hoef niet dagelijks de hele dag op stap, laat mij maar in mijn vertrouwde omgeving cocoonen. En dat heb ik niet gekregen nadat ik moeder ben geworden, dat heb ik altijd al gehad.

♦Waarom ik zoveel slaap nodig heb.

Tja, waarom niet? Ik weet niet echt antwoord op deze vraag, maar het is nou eenmaal zo. Een ‘normaal’ mens kan misschien de dag doorkomen met 5 uur slaap, maar ik vind het een nachtmerrie. Ik kreeg dat toen ik ongeveer 16 was, nadat ik de ziekte van Pfeiffer kreeg. Men vermoed trouwens dat toen de SLE is ontstaan. Helemaal zeker is het niet, maar de kans is er. En dat verklaar meteen waarom ik vanaf die leeftijd ineens zoveel slaap nodig had om te kunnen functioneren.

♦Hoe ik mijn man heb ontmoet, aangezien hij uit Curaçao komt.

Nee, die heb ik niet op Curaçao ontmoet, haha. Ik heb hem voor het eerst gezien bij de bioscoop, toen hij met vrienden naar de film ging en ik met een vriendin. Heel toevallig zaten we nog bij dezelfde film ook. Bijna waren we allebei niet gegaan die avond omdat ik eigenlijk stage had en hij geen zin had om te gaan.

♦Waarom ik geen ruggenprik mocht met de keizersnede.

Helaas heb ik de geboorte van Sarah niet meegemaakt. In de meeste gevallen krijg je een ruggenprik bij de keizersnede, maar omdat mijn bloedverdunners nog niet gestopt waren, mocht ik geen ruggenprik. Er is dan kans op een bloeding in je ruggenmerg en dat wil je natuurlijk niet. Op dat moment kon het mij niets schelen, als Sarah maar gezond ter wereld kwam. Nu kan ik er soms flink van balen ook al helpt het niets. Het heeft toch voor een flinke deuk gezorgd in ons hechtingsproces.

♦Waar mijn schoonouders wonen.

Mijn schoonmoeder komt ook uit Curaçao, maar is hertrouwd met een Amerikaan. Zij woont bij hem in Amerika en mijn zwager woont daar ook. Om het nog ingewikkelder te maken: zijn vader woont nog op Curaçao net als zijn oma’s en tantes. Maar hij heeft ook een oom in Nederland wonen. Fijne vakantieadresjes toch? Het is wel een nadeel dat zijn moeder zover weg woont, vooral nu ze een kleindochter heeft. Ze heeft Sarah bij de geboorte gezien en daarna niet meer. Hopelijk lukt het weer snel om Sarah te bezoeken.

♦Waarom ik geen borstvoeding heb gegeven.

Dat heb ik wel gedaan, alleen het is niet gegaan zoals ik gehoopt had. Ik denk dat ik het maar een week echt heb kunnen proberen en toen moest ik stoppen vanwege de morfine. In die week kreeg  Sarah trouwens al bijvoeding omdat de borstvoeding slecht op gang kwam en ik te ziek werd. Jammer, maar niets aan te doen. Ik heb mijn best in ieder geval gedaan!

♦Of ik nou wel of niet geloof.

Dat is een hele lastige en persoonlijke vraag. Op mijn werk en tijdens mijn HBO opleiding vroegen mensen zich dit regelmatig af. Ook kom je wel eens op dit onderwerp als je in gesprek bent met een patiënt. Ik ben christelijk opgevoed en heb, nadat ik uit huis ging, er een tijd niet aan gedacht. Ik vond het maar ingewikkeld en ik wist niet wat ik er mee moest. Naarmate ik ouder werd ben ik er meer over gaan nadenken maar echt wijzer werd ik niet. Tot ik vorig jaar in mijn ziekenhuisbed met een verpleegkundige in gesprek was. Ze zei dat ik het medisch gezien niet had kunnen overleven. Het was echt een wonder dat ik er nog was. Ze overspoelde mij verder niet met haar gedachtes of ideeën hierover, maar het zette mij wel aan het denken. Zou het dan toch? Maar nog steeds ben ik er niet over uit. Ik geloof wel in iets, in dat er meer is, maar wat…? Het is ook lastig om er een conclusie uit te trekken wanneer je zoveel ellende over je heen krijgt. Misschien word ik wijzer naarmate mijn leeftijd omhoog gaat 😉

Of ik het niet eng vind dat Sarah met een grote hond speelt.

Bordeauxdogs zijn de beste kindervriendjes die er zijn. Dit was één van de redenen dat we een Bordeauxdog hebben genomen toen wij een hond wilden. Shiva gaat heel rustig om met Sarah en andersom. Ook al vertrouw ik haar, ik zal ze nooit alleen laten. Maar eng vind ik het niet om ze samen te zien spelen of wanneer Sarah Shiva wat te eten geeft. Shiva doet zo ontzettend voorzichtig met Sarah dat ik mij daar geen zorgen om maak.

En nu de vraag aan jou: Wat moet jij heel vaak uitleggen?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?