Veel dingen denk en doe je automatisch. Je denkt er niet bij na, je staat er niet bij stil. Tot je er wel een keer bij stil staat en je niet weet of je nou om jezelf moet lachen of moet huilen.

• Blij of verdrietig worden van de weersvoorspelling voor over 14 dagen. Achteraf klopt er toch nooit iets van. Zon werd regen en regen werd zon. En ook al weten we allemaal dat het lastig te voorspellen is op zo’n lange termijn, we klikken toch op die ’14 dagen’.
• Heel hard op mijn toetsenbord of muis rammen als de computer niet of traag reageert. En ervan overtuigd zijn dat het werkt.
• Of je telefoon uitschelden als je internet traag is.
• Na een make-up sessie en haar-föhn capriolen naar jezelf in de spiegel lachen. Serieus?
• Op het moment dat ik in de poep trap, een enorme tong van een koe op mijn jas krijg of iets van vogelpoep..ik roep altijd heel hard en publique ‘GATVERDAMME’.  En ook niet heel zachtjes, maar gewoon lekker luid. Om vervolgens te zien dat iedereen naar je kijkt. Ja bah, kijk dan meneer en mevrouw wat mij is overkomen :’)

• Als een één of andere idioot opzij springen als er buiten iets om mijn jas valt. Ik ben als de dood voor grote insecten en dacht laatst dat ik werd aangevallen. Ik dacht al snel dat het een blaadje was, dus ik sloeg het van mijn jas af. Bleek het een baby musje te zijn die ik tegen de grond sloeg. Gelukkig deed ie het nog.
• Mij zogenaamd ziek voelen wanneer ik erachter kom dat ik iets heb gegeten wat misschien niet meer goed was. Voel ik een misselijkheid aankomen? Buikpijn? Ja? Nee? Oh begint nu de diarree?
• Ik ben sowieso een soort van hypochondrisch aan het worden sinds een paar jaar. Niet zo gek natuurlijk nadat ik na de bevalling bijna ben bezweken, maar soms mag het best wat minder. Bij elk pijntje bovenin mijn buik vrees ik weer voor mijn lever. Of leven.
• Wanneer ik in de wachtkamer zit naast een rochelende homo sapiens hoop ik elke keer weer dat ik niet besmet wordt. En ik ga als de wiedeweerga mijn handen wassen nadat ik dezelfde deurklink heb aangeraakt. Ja, ik ben toch behoorlijk vies van mensen. En verpleegkundige…prima combi.
• Elke keer weer toch die ene puist uitknijpen ook al weet je dat je straks nog naar de winkel moet én dat er elk moment iemand kan aanbellen om een pakje af te leveren. En het bleef natuurlijk niet bij die ene puist, nee mijn hele hoofd is gevlekt. Elke keer weer.
• Om de pannen de schuld te geven op het moment dat mijn vlees of vis finaal mislukt. En mijn kookkunsten de hemel in te prijzen op het moment dat het allemaal wel goed gaat. Ja hoor…
• Na een baddersessie, voordat ik de stop uit het bad trek, moet ik mijn haren nog één keer nat maken. Na het wassen en in bad liggen zijn mijn haren nat en koud…en dat haat ik! Dus we gooien er wat dampende stralen overheen zodat mijn haren nat en warm zijn op het moment dat ik uit bad stap. Logica van dit verhaal? Eh…ja juist.
• En donders goed weten dat je niet te heet mag douchen of badderen, omdat je anders als een uitgedroogd garnaaltje je badkamer verlaat. Met jeuk van dien. Maar dat weegt niet op tegen het gevoel van gloeiendheet water op je koude en vermoeide lijf. Dan maar een garnaal met jeuk.
• Snapchat gebruiken om jezelf voor schut te zetten. Leuk man al die filters en gekke typetjes. Voor mijzelf misschien, maar voor een ander zal het uiterst saai zijn. Iedereen gebruikt ze namelijk en het is echt niet origineel. Maar toch…het blijft leuk. Vooral om Sarah achter een filter te gooien en deze dan schaterlachend naar opa en oma te sturen.
• Planningen maken en blijven maken. In de leukste notitieboekjes en schriftjes. Met de mooiste pennen en mijn allermooiste handschrift. Om er vervolgens geen gebruik van te maken. Ik en planningen….dat werkt niet. Toch heb ik de grootste lol wanneer ik ze maak. Dus blijf ik ze maken, maar nooit gebruiken.

Herken jij iets? En wat is jouw ultieme ‘waarom doe ik dit?’

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?