Het blijkt uit een onderzoek dat je eigenlijk doodongelukig wordt van kinderen. Dus waarom beginnen we er nog aan? Maar klopt dit onderzoek eigenlijk wel? En ik? Ben ik ongelukkiger dan voor Sarah?
Een Duits onderzoek bevestigt dat je van kinderen hartstikke ongelukkig wordt. Het is zelfs zo erg, dat je baan verliezen, een echtscheiding of het verlies van je partner in het niet valt bij het krijgen van je eerste kind. Een kind krijgen is het mooiste wat er is, zeggen we. Maar dat wordt dus keihard onderuit gehaald.
En dan hebben we het weer over die slapeloze nachten, die moeizame start na de geboorte, problemen met de opvoeding of een onhandelbaar kind. Stellen zonder kinderen gaven een veel hoger cijfer als het ging om hun geluk dan stellen met kind. En dan komen we vanzelf weer retour bij het klaagcultuurtje. Of is het gewoon de waarheid en hebben we alle recht om het moeilijk te vinden?
Ach, de meningen zijn denk ik heel erg verdeeld en het is denk ik net hoe je ermee om gaat. Hoe denk ik er zelf over?
Zij doet mij beseffen dat er weinig toe doet, behalve onze liefde voor elkaar. Materialen, geld, spullen, cijfers en status…het kan mij gestolen worden.
Sarah heeft mij (heel eerlijk) niet duizendmaal gelukkiger gemaakt dan dat ik daarvoor was. Het is echt niet zo dat mijn leven nu zoveel mooier en leuker is. Mijn leven was voor haar geboorte mooi, nu nog steeds. Voor mij is het trouwens moeilijk te vergelijken aangezien ik sinds haar geboorte een hoop sh*t heb meegemaakt. Enfin, ik dans dus niet vaker dan dat ik voor haar geboorte deed. Wel maakt zij alles leuker. Het is gezelliger met haar, de dagen zijn waardevoller en tellen meer mee. Als ik een slechte dag heb dan trek ik mij aan haar op.
Ik vertelde laatst nog tegen iemand dat wanneer ik haar niet had, ik de gordijnen lekker dicht had gehouden en het dekbed over mijn hoofd had getrokken, de hele dag lang. Zij doet mij beseffen dat er weinig toe doet, behalve onze liefde voor elkaar. Materialen, geld, spullen, cijfers en status….het kan mij gestolen worden.
Met beide benen sta ik op de grond en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Maar gelukkiger? Nee. Ongelukkiger? Ook niet.
Tijdens het onderzoek werd de vraag ‘hoe gelukkig word je van de geboorte van je eerste kind’ niet gesteld. Er heerst blijkbaar een taboe op dit onderwerp waardoor mensen geen eerlijk antwoord durven te geven. De roze wolk moet op de één of andere manier roze blijven, grijs is bijzonder. Terwijl we het misschien andersom moeten zien. Grijs is normaal, roos is bijzonder.
Dat wat taboe is moet misschien normaler worden. Maar het kan ook zijn dat ik doordraaf en dat een taboe een taboe moet blijven.
Kortom, ik denk niet dat je perse ongelukkig wordt van kinderen. Maar je moet niet in de veronderstelling zijn dat kinderen je geluk kunnen brengen in een doodongelukkig huwelijk en je huwelijk bijvoorbeeld redden. Kinderen zijn een soort kers op de taart, maar dan moet de taart van zichzelf al goed smaken.
Heel eerlijk: ben jij gelukkiger nu je kinderen hebt? Of minder gelukkig? Of is het hetzelfde gebleven?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (14)
Ongelukkiger nou absoluut niet! Mijn leven was leuk voor we kinderen kregen, maar is daarna echt wel veel leuker geworden. De slapeloze nachten horen erbij, maar uiteindelijk vind ik mijn leven nu echt leuker, dus ongelukkiger nee! Gelukkiger? Ik denken het wel 😉
Ik ben zeker niet ongelukkiger. Door ons zoontje heb ik weer een hele nieuwe vorm van liefde en geluk leren kennen. Maar omdat ik zoooooveel van hem houd, brengt dat ook zorgen met zich mee. En angst en onzekerheid. Maar ja, daar kan ik wel mee leven. Zou in ieder geval niet meer zonder hem kunnen.
Ik keek ook erg op van de uitslag van dit onderzoek. Ons kindje moet nog geboren worden, maar ik merk nu al dat materiële zaken er niet tot minder toe doen. Als ons kindje maar gezond is!
Liefs
Ik vind dat dus niet, ik ben wel gelukkiger geworden na de geboorte van Yarah, maar dat komt ook omdat ik mezelf steeds beter ga voelen en mijn zwangerschap enorm rot was. Plus ik heb gewoon veel nare dingen meegemaakt in het verleden. Tsja, ik denk dat het voor mij het hele plaatje is dus 😉
Je leven verandert zo erg als je kinderen geboren worden, ik vind het niet te vergelijken met een leven zonder kinderen.
Ongelukkiger zeker niet! Gelukkiger? Ik denk het wel! Een leven zonder haar kan ik me niet voorstellen. Als ik een rotdag heb op het werk. blijf ik daar niet in hangen zodra ik thuis kom. Dan wacht er namelijk een heel lief meisje op mij met een grote glimlach en dat maakt alles weer goed. Zelfs de zware nachten!
Ongelukkiger niet, maar wel: minder zorgeloos, minder uitgerust, minder tijd voor jezelf en elkaar, bijna burnout, zelden een ongestoorde avond op de bank, want ik weet nooit of en hoe laat meneertje zich meldt, om over de nachten maar niet te spreken, dan die eeuwige wasmanden vol en het speelgoed tot in ons bed!
Maar ook: de onvoorwaardelijke liefde van en voor je kinderen ? waar je het allemaal voor doet.
Met of zonder kinderen, moeilijke vraag vooral omdat je met kinderen een leven je eigen normen en waarden aanleert. Zonder kinderen probeer jezelf gewoon jezelf te blijven. Met kinderen kom je jezelf echt wel tegen, en loop je soms op je tandvlees en beleef je dingen die je liever niet wil beleven, of juist de liefde voor een klein mensje die je anders nooit had gekent. Volgens mij is het een vraag die niemand kan onderzoeken. Want kinderloze stellen die juist een wens hebben voor kinderen kunnen heel gelukkig zijn of juist weer heel verdrietig. Ik met kinderen ben ouder wijzer en geluk ja was is geluk eigenlijk?
Ik denk dat het per persoon (en uberhaupt) voor het antwoord wel flink uitmaakt in welke fase je zit/hoe oud je kind is.
ik sta er geloof ik zo ongeveer hetzelfde in als jij er in staat.
Mijn leven is zo enorm veranderd sinds de geboorte van ons zoontje maar ongelukkiger? Nee, zeker niet!!
Ik merk dat ik sinds ons zoontje geboren is me meer besef wat belangrijk is in het leven. Ik was eerst altijd maar bezig met mijn werk en hoe anderen over mij dachten. Nu richt ik me op mijn zoontje en dingen die ik zelf leuk en belangrijk vind in het leven!
Wat een mafkezen. Leia’s komst heeft mij juist de gelukkigste persoon ter wereld gemaakt!
Hartstikke goed 😉
Ik heb veel meer zorgen dan voor ik kinderen had maar dat maakt mij niet ongelukkig. En als ik dan kijk naar al die mensen diehet maar niet lukt om een kind te krijgen voel ik mij heel gelukkig. Dus al geluk af te meten is in het aantal zorgen dat ik mij maak dan ben ik doodongelukkig in vergelijk met kinderloze mensen.
Ik voel mij absoluut gelukkig met mijn kinderen dus ik snap het niet.