In september was het 2,5 jaar geleden dat ik beviel van Sarah. Klinkt al lang geleden, maar voelt als de dag van gister. Sarah werd met ruim 36 weken geboren door middel van een (spoed)keizersnede. Ik heb dus geen natuurlijke bevalling gehad. Hoe zit het dan met je lijf? Welke ‘gebreken’ ervaar ik vandaag de dag nog?
Tegen je wil in speur je tijdens de zwangerschap op internet rond en kom je oog in oog te staan met de meest gruwelijke verhalen. Over de zwangerschap, bevalling, de kraamweken…de één nog helser dan de ander. Vrij logisch dat je enkel deze ‘succesverhalen’ treft, ze zijn immers interessant. Gelukkig gaat een bevalling 9 van de 10 keer zoals het hoort en zoals je verwacht en kun je na een vaginale bevalling minstens een aambei, een ruptuur of een incontinente blaas treffen.
Ik heb dus geen vaginale bevalling gehad. Dat betekent dat de boel ‘down under’ nog intact is. Geen (kleer)scheuren, verzakkingen of aambeien te bekennen. Ook is er geen sprake geweest van twee gaten die één geheel zijn geworden. Mijn blaas functioneert nog prima en ik hoef mij geen zorgen te maken als ik hoest of lach. Dankbaar voor dat trouwens, want het lijkt mij verschrikkelijk om incontinent te raken na een bevalling. Je bent nog jong en naast het taboe wat er op heerst is het gewoon een verschrikkelijk kwaaltje.
Lelijk litteken
Mijn doos is dus nog heel, om het even plat te zeggen. Evenals de boel daarbinnen. Maar wat voor (blijvende) klachten heb ik na de keizersnede gekregen? Ook al beval je niet vaginaal, het is en blijft een flinke buikoperatie welke gepaard kan gaan met de nodige complicaties en ongemakken.
Denk aan het litteken: dit is geen mooi dun zilverkleurig lijntje geworden, maar er staat een dikke rode streep horizontaal onder mijn navel. Ik maak waarschijnlijk veel littekenweefsel aan en doordat ik zo ziek was (en ook op mijn buik heb gelegen op de IC) heeft het littekenweefsel minder mooi kunnen genezen. Er waren tenslotte andere prioriteiten.
Het is dik en rood en als ik zit deelt het mijn buik in twee rolletjes.
Soms als het weer erg warm en droog is dan gaat het litteken trekken en jeuken. Misschien een handige manier om het weer te gaan voorspellen? Hoe dan ook, dat dikke lelijke litteken is misschien het enige ‘bewijs’ aan de buitenkant van mijn keizersnede. En hoewel de streep niet naar mijn smaak is, ben ik dolblij en dankbaar dat hij er zit. En dat het heeft plaatsgemaakt voor iets onvoorstelbaar moois.
Geprikkelde blaas
Ik gaf aan dat alles in mijn buik dus nog intact is. Misschien loog ik een beetje. Mijn blaas functioneert dan nog prima (ik ben niet incontinent), maar hij is na de zwangerschap en keizersnede wel gevoeliger geworden. Niet voor een blaasontsteking, maar de blaas zelf lijkt sneller te zijn geprikkeld.
Altijd al was ik een ‘pieskont’ eerste klas, nu kan ik soms ook naar het toilet gaan met het idee dat er wel een paar liter uit zou kunnen komen. En dan komt er een heel klein bescheiden plasje om de hoek kijken (en nee geen blaasontsteking).
Of als ik heel nodig moet plassen ’s nachts en ik plas mijn blaas leeg, dan voelt mijn blaas nog een half uur lang vol. Heel irritant. Ik durf niet te zeggen hoe dit kan, maar het zou te maken kunnen hebben met de keizersnede. Ze halen tenslotte ook de blaas even van zijn plek om bij de baarmoeder te kunnen komen.
Wie weet is mijn blaas daardoor wat verschoven of iets meer in de verdrukking komen te zitten.
Voorgevel
Dat bos hout voor mijn deur heeft niet zozeer te lijden gehad onder de keizersnede, maar wel van de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap groeiden Jut en Jul met bijna 3 cups en dit bleef zo tot Sarah een paar maanden oud was. Nu ik 12 kilo kwijt ben is daar nog meer vanaf gegaan, dus ik zit weer op mijn oude ‘bos’. Alleen is er wel degelijk iets veranderd aan dat bosje, want zo ongelijk als ze altijd waren (ik had echt meer dan een cup verschil), zo gelijk zijn ze nu. Nou ja, bijna gelijk. Mij hoor je niet klagen, integendeel zelfs. Wat ik verder nog heb overgehouden zijn wat striae die gelukkig een stuk lichter van kleur zijn geworden.
Al met al vallen de gebreken best mee als ik het zo bekijk. Ik denk dat een vaginale bevalling veel heftigere sporen na kan laten en een keizersnede kan ook voor meer complicaties zorgen aan bijvoorbeeld de wond dan bij mij het geval is.
Durf jij eerlijk aan te geven welke gebreken je lijf vandaag de dag nog vertoond ten gevolge van de bevalling?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (10)
Jeetje joh wat vervelend van je blaas en het litteken! Echt geen pretje zo’n keizersnede….
Hier weinig gebreken, behalve dan het jeukende/trekkende bij het litteken als het slechter weer wordt haha. Het enige (heftige) dat ik heb overgehouden na de keizersnede is een verdoofd gevoel in m’n voet. Dit heb ik maanden na de keizersnede nog gehad (kon er niet eens op lopen de eerste 3 maanden, werd daarna langzaam beter). Onderzoeken gehad in het ziekenhuis, maar niets gevonden. Waarschijnlijk de ruggenprik geweest die toch iets van een zenuw heeft geraakt en die nog moet herstellen. Heb er nu 1,5 jaar later nog steeds wel eens last van, voet is extreem gevoelig, hoewel het verdoofde gevoel zo goed als verdwenen is gelukkig.
Ook geen zenuw die in je bekken beklemt zit? Ondanks geen vaginale bevalling kun je daar best lastig van hebben. Dat bleek mij mij het geval.
Bedankt voor je reactie! Ik moet eerlijk bekennen dat daar nog nooit naar gekeken is… De klachten zijn nu zo goed als weg (met dat overgevoelige in mijn voet na dan), dus ik heb het ook maar laten rusten.
Van die blaas die klachten herken ik van mijn moeder die had dat ook na de keizersnee. Zelf 2 vaginale bevallingen gehad. 1x geknipt en 1x gescheurd en idd van het scheuren veel minder last gehad beide keren gehecht. De klachten zijn legio vooral veel bloedverlies bij de menstruatie en mega veel pijn elke maand weer. Weeën maar dan zonder zwanger te zijn. Door de vele klachten en de ingreep die niet genoeg heeft geholpen is besloten om de baarmoeder te verwijderen. Deze operatie gaat toevallig morgen plaatsvinden. Ben benieuwd wat dit voor herstel gaat geven.
Ik denk dat mensen een keizersnede echt onderschatten! Vervelend van je blaas!
Littekens gaan gelukkig steeds minder jeuken, had het de eerste jaren heel erg bij mijn borsten, was altijd zo charmant om dan te gaan krabben ?
Qua bevallingsschade, na 2,5 jaar is de restschade: bekkenpijn, aambeien en ik kan geen trampoline meer springen zonder in mn broek te piesen ?
Ik heb 10 jaar na de 1e ks nog steeds geen gevoel op mijn buik boven het litteken. En inderdaad die jeuk!
Maart 2017 komt ks nummer 3….Ben erg benieuwd naar het herstel dit keer. Vorige 2 x snel op de been maar nu 10 jaar ouder. Striae en lelijk litteken overigens ook hier aanwezig maar dat is voor mij echt een kwestie van ‘ wie het lelijk vindt of niet wil zien, kijkt maar fijn een andere kant op ‘. Owja en bij de 2e ks is mijn buik niet recht gehecht. Nu ik weer zwanger ben wordt dat steeds duidelijker zichtbaar ? Normaal is het niet te zien.
Mijn borsten zijn niet meer echt prompt. Nu ik heb een kleine cup dus valt nog mee. Ook hebben ze striae wel niet echt goed zichtbaar dus.
Ik vind het jammer dat een vrouw niet zelf mag kiezen wat betreft ks of vaginale bevalling. (Baas in eigen buik?) Vervelend van je blaas en litteken maar ik denk dat de gevolgen van een vaginale bevalling nog veel erger (kunnen) zijn. Heb er zelf nog geen ervaring mee.
Bedankt voor het delen van je ervaring.
Baas in eigen buik kan heel positief klinken, maar zelf kunnen/mogen kiezen voor een keizersnede is niet zonder gevaar. Een keizersnede is en blijft een grote buikoperatie met de nodige complicaties. In mijn ogen is een vaginale bevalling indien mogelijk altijd nog het beste voor moeder en kind.