Twee weken geleden zat ik voor het eerst tegenover de praktijkverpleegkundige GGZ. Zij gaat mij helpen bij het lichter maken van mijn veel te zware rugtas en bij het voorbereiden op  traumaverwerking. Ik kreeg een hele belangrijke opdracht mee om aan te werken, voordat de traumaverwerking plaats kan vinden.

EMDR therapie wordt het ook wel genoemd. Een vorm van therapie waarbij het uiteindelijke doel is: het verwerken van een trauma. Ik droom nog steeds veel over de periode dat ik ziek was en van de Intensive Care. Maar ik ervaar ook nog steeds angst van die periode en denk vaak terug aan het moment dat ik daar, doodziek, op een bed lag. Vaak stopte ik het weg of dacht ik dat het wel weer over zou gaan. Anderhalf jaar later blijkt dat het niet vanzelf over gaat en dat er meer bij komt kijken dan het van mij afschrijven. Ik moet therapie krijgen.

Deze vorm van therapie neemt iemand als het ware mee terug naar het moment. Hierdoor krijg je de kans om het stap voor stap te ervaren en opnieuw een plekje te geven. Heftig, spannend, maar wel heel effectief. Ik twijfelde geen moment en stemde in met EMDR therapie. Maar, vervolgde ze, voordat ik er aan mocht beginnen moest ik in balans zijn. Eh…in wat?

Ze krabbelde wat op een A4tje en al snel bleek dat er zoveel meer aan de hand is dan alleen een trauma. Ik ben verre van in balans. Als ik een wipwap zou zijn, zou mijn stoel constant in de lucht hangen. Ik heb teveel stress, teveel angst,een burn-out, teveel onzekerheid en teveel problemen. Mijn stressniveau is zo hoog dat wanneer iets niet lukt of gaat zoals ik wil, mijn lichaam in de overlevingsmodus gaat. En dat is niet heel positief, want ik ga met dingen gooien, krijg woedeaanvallen en weet even geen raad met mijzelf. Klinkt stom nu ik dit zo over mijzelf schrijf, maar het is heel logisch. Er is simpelweg geen ruimte in mijn hoofd om deze prikkels te verwerken en dus stroomt het over.

Oké, dus ik moet terug in balans voordat ik die therapie kan krijgen. Want als ik er nu al aan zou beginnen kan de trauma erger worden in plaats van minder. Mijn eerste leerdoel is ‘vaker nee’ zeggen en mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik bepaal, niet een ander. Verder heb ik nagedacht over wat mij verder in balans zou kunnen brengen. En dat is rust, veel slaap, gezond eten, veel dingen doen die mij energie geven in plaats van kosten, veel praten en schrijven. Ik ben op dit moment dan ook niet aan het werk. Het openen van mijn werkmail bezorgd mij al een bonzend hart en zweet op mijn voorhoofd.

Mijn dagen vul ik in met zoveel mogelijk positieve energie en rust. Ik slaap veel, ik doe wat mij gelukkig maakt en energie geeft (Sarah, bloggen, met vrienden afspreken, wandelen), ga beginnen met yoga en probeer even terug te gaan naar waar het allemaal om gaat. Mijzelf en mijn gezondheid. Ik heb deze twee zo ontzettend in de steek gelaten en ik ben er enorm voor gestraft. Ik probeer het nu weer goed te maken met mijn lijf en daadwerkelijk te luisteren naar signalen van mijn lichaam. Proost op een lijf dat snel weer in balans is!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?