Vorig jaar kreeg ik te horen dat ik nooit meer zwanger mocht worden. Mijn uitgestippelde route voor de toekomst klopte niet meer. Het gevoel compleet te zijn ken ik niet en zal ik misschien ook nooit kennen. Of wel? Want, hoe kijken we bijvoorbeeld aan tegen adoptie of draagmoederschap? Ik ben er nog niet over uit. Zijn we compleet of niet? Hoe voelt compleet zijn? Volmondig zeggen dat het zo goed is kan ik niet, kan ik er dan vanuit gaan dat we nog niet compleet zijn? En in hoeverre los je dat op met een kindje uit een ander land of uit een andere buik?
Iemand vertelde mij dat je een goede reden moet hebben wil je een kindje adopteren. Je moet een kindje willen helpen, een goede toekomst kunnen geven. Dat moet de belangrijkste reden zijn. Niet het feit dat je je niet compleet voelt als gezin en er graag nog een kindje bij wilt hebben. Ik gaf haar helemaal gelijk, want je adopteert geen kindje om er zelf beter of gelukkiger van te worden, maar om een kindje gelukkiger te maken. Toch zou de tweede reden zijn dat het ons gezin wel compleet zou maken.
En dan is er nog draagmoederschap. Een vrij onbekende en nieuwe manier van een kindje krijgen. De procedure is niet makkelijker dan het adopteren van een kindje. Er zitten veel haken en ogen aan, rechten en plichten en…ook hoge kosten.
Ik vind het moeilijk. Komt het gevoel ooit dat we compleet zijn? Duurt het gewoon even voordat het gevoel komt dat het zo goed is? Of komt dat nooit, omdat het nu ook niet zo voelt? Waar doen we goed aan? Stel dat we afzien van adopteren of draagmoederschap, krijgen we dan levenslange spijt? Indien we er toch voor gaan, waar moeten we beginnen? Wat is wijsheid, eerst een draagmoeder zoeken en die procedure starten? Of eerst kijken of we een kindje van een slechte toekomst kunnen redden? Zoveel vragen, maar nergens antwoord op.
En het is niet niks. Het is geen twijfel over een merk koelkast of een model auto. Het gaat om een kindje, om de rest van je leven en om de angst spijt te krijgen als we geen kindje adopteren of krijgen via een draagmoeder. Als ik nu zou moeten kiezen, kies ik voor draagmoederschap. Dan is het echt een biologisch kindje en ontvlucht ik de jarenlange, slopende procedure van adopteren. Want dat is ook iets waar ik bang voor ben: het wachten, de spanning, de onzekerheid. Wat we ook kiezen en waar we voor gaan, het zal een hoop tijd en energie kosten om het in ons leven te laten passen. Wij gaan er veel over nadenken en ik ga er af en toe over schrijven. Ik neem jullie graag mee in dit proces en betrek jullie in al onze twijfels en vraagtekens. En wie weet nemen we toch de stap en laat ik zien hoe wij dit allemaal ervaren.
Shit, hier had ik dus geen rekening mee gehouden als jong meisje, dat ik ooit voor deze keuze zou komen te staan.
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (21)
Ahhhh lijkt me ook echt een ontzettend moeilijke keuze. En inderdaad niet iets waar je bij stil staat als je jong bebt.
Eigenlijk al heel heftig dat je hier over na moet denken… Het zou allemaal gewoon vanzelfsprekend moeten zijn, een keuze voor een tweede kindje…
ik vind het mooi dat je dit deelt en wens jullie veel wijsheid toe de komende tijd…
Dat jullie voor jullie de juiste keuze mogen maken! X
Pff toch een brok in m’n slurf als ik dit zo lees. Ik gun het je zo erg, het gevoel compleet te zijn. Je hebt al zoveel moeten lijden. Soms vind ik het jammer dat adoptie zo lang duurt met alle spanningen van dien. Ook het draagmoederschap is inderdaad geen gemakkelijke procedure. Ik snap dat dit alles de keuze moeilijk maakt. Ik wens je veel wijsheid toe met het maken van de juiste beslissing. Ik steun je!
Poeh! heel lastig! Ik zou zeggen: count your blessings, je hebt een gezond kind, geniet ervan!
Maar goed, dat kan ik niet voor een ander beoordelen.
Overigens is draagmoederschap ook heel lastig geregeld volgens mij. Voor zover ik weet is er in Nederland geen specifieke wetgeving voor draagmoederschap en gaat het dus via het adoptierecht. Dat betekent dus dat de draagmoeder zich mag bedenken tot de adoptie rond is. Wellicht is het veranderd hoor in de loop der jaren,. maar dat is het laatste dat ik er ooit over gelezen heb.
Het is vast goed bedoelt maar ik gok dat ze echt wel geniet van haar gezonde dochter. Vind ‘count your blessings’ dan zo’n dooddoener ofzo. Ik wil je niet aanvallen ofzo en kan ook alleen vanuit mezelf spreken maar het lijkt mij erg moeilijk om te accepteren dat je niet nog een kindje mag krijgen als je dat zo graag wil. In mijn opinie komt het gevoel moeder te zijn en te willen worden echt uit het puntje van je tenen qua gevoel en dan zeggen dat je blij moet zijn met wat je hebt betekend niet dat je niet heel graag nog een kindje zou willen. Als je nog zoveel liefde hebt om te geven..
Ik wens jou heel veel succes met het zoeken naar een mogelijkheid voor de toekomst. Geef je dromen niet op.
Zoals ik al schreef, kan ik dat niet voor een ander beoordelen. En ik schreef ook hoe ik dat zou benaderen.
Misschien moet je iets beter lezen voor je reageert.
En zoals ik zei kan ik ook alleen vanuit mezelf reageren, dat is dan ook wat ik deed. Jammer van de ondertoon die ik voel. Maar prima toch als we er anders naar kijken
Lijkt me zo moeilijk om in zo’n situatie te zitten! Sterkte!
Dikke knuffel! Succes en sterkte toegewenst met deze beslissing. Xoxo
Mooi geschreven maar zo moeilijk. Ik vraag me af of er ooit een gevoel van compleet zijn bestaat. Is er niet vaak nog een twijfel? Ik hoop dat je de goede keuze kan maken.. Veel liefs!!
Wat goed dat je hierover schrijft ook. Want je zult hierin niet de enige zijn die hiermee worstelt.
Lijkt me echt een vreselijk iets om überhaupt voor deze keuze te staan…
Dikke knuffel
Toevallig zag ik deze blog voorbij komen in de bloggersgroep. Wij zitten midden in een adoptieproces, dus ik klikte door. Ik ben het totaal niet eens met diegene die dat zei over dat je een kindje zou moeten willen helpen als je wilt adopteren. Tuurlijk moet het kindje in een stabiel gezin terecht komen, waar veel liefde is, veel aandacht en veel geduld, maar dat moet een kindje dat je zelf maakt ook. Als je het zo stelt, dan zou je als adoptiekindje je adoptie ouders eeuwig dankbaar moeten zijn, terwijl dat andersom is. Als adoptie ouders ben je gewoon blij dat je een kindje krijgt. Een kind krijgen is (bijna) altijd een egoïstische keuze. Dat staat er harder dan ik het bedoel. Wat ik wil zeggen, is dat je een kindje krijgt omdat je dat zelf wilt, niet omdat het kind erom gevraagd heeft. En daar is toch helemaal niets mis mee? Als je vragen hebt over het adoptieproces, dan mag je me altijd mailen. Over de andere processen ook trouwens. Succes met je keuze!
Bedankt voor je lieve antwoord! Succes in het proces!
Het lijkt me een heel moeilijk proces: het nadenken over welke van de twee opties je kiest en óf je uberhaupt wel één van de twee kiest. Ik weet in ieder geval heel zeker, een kindje zou heel goed terecht komen bij jullie en over dat punt hoef je je in ieder geval geen zorgen te maken! Geen idee of ik nu uit mijn nek klets, maar ik wilde gewoon iets liefs zeggen tegen je. Je verdient het zo!
Wat een lieve reactie! Dank je wel!
Jeetje, wat ontzettend hard en moeilijk voor je zeg! Ik kan mij eigenlijk ook niet voorstellen hoe het is om in jouw situatie te zitten, simpelweg omdat ik daar niet in zit.
Maar wat is compleet? Ik denk dat je daarin vooral je gevoel én hoofd moet volgen. Ik zeg altijd, in mijn hart passen er wel 10 kleintjes, maar mijn hoofd is vol. Als je gevoel én je hoofd hetzelfde zeggen: go for it!
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid met de keuzes die je maken moet.
Dank je wel, wat lief!
Wat een ontzettende moeilijke keuze lijkt me dat. Knap dat je er zo open over schrijft. Heel veel sterkte met de keuzes die jullie gaan maken!
[…] je het nog herinneren dat ik een artikel schreef over de vraag of wij als gezin compleet zijn of niet. Ik vond het wel weer tijd voor een […]
Wauw wauw wauw wat zou ik je graag een knuffel geven want wat ben jij stoer wat ben jij een top wijf. Dat je zo open en eerlijk dit met ons durft te delen. Niet voor te stellen als je gedwongen ‘klaar’ bent, maar kan dat wel? Ik volgde je al, maar volg dit traject helemaal. Ik heb vaak gedacht over draagmoederschap, of ik het wel of niet zou doen. Ook adoptie, het redden van een kindje, het liefde geven aan een kindje dat het zo hard nodig heeft, altijd al kriebelt dat bij mij, maar wat een procedure…. Eerst maar eens afwachten hoe ons leven gaat lopen…
[…] hele tijd terug schreef ik er al eens wat blogjes over: in ‘opzoek naar een oven‘ was ik niet opzoek naar een goedwerkende heteluchtoven, maar naar de mogelijkheden voor […]