Het moederschap. Een heerlijk fenomeen waar ik maar al te blij mee ben. Alhoewel ik niet perfect ben als moeder geloof ik wel dat ik er alles aan doe om Sarah een gelukkig meisje te laten zijn. Meer dan mijn best doen kan ik niet. Wel had ik voordat zij geboren werd allerlei ideeën over het aanpakken van de opvoeding. Maar wat is er tot nu toe radicaal mislukt?

Je kindje zie je het liefst zo gezond mogelijk opgroeien. Nou heb ik het niet over het voeren van superfoods aan je koter, maar ik vond dat Sarah geen suikers nodig had als kind. Leuk bedacht, maar dit is doel nummer 1 dat mislukt is. Ze krijgt geen snoep of koekjes, maar drinkt wel multivitamine of diksap, want water of melk drinkt ze heel slecht en dan drinkt ze al snel te weinig. Ook geniet ze op een feestje van een heerlijk stuk taart of een koekje. Mijn kind blij zien en zien genieten vind ik zoveel belangrijker dan het schrappen van alle suikers. Trouwens, in fruit zitten ook suikers dus helemaal zonder suiker was toch niet gelukt.

Heel veel kleding voor een kindje vond ik onzin. Een kind groeit er zo uit en waarom zou een klein mensje zoveel kleding moeten hebben? Tot Sarah werd geboren en ik regelmatig de Zara, H&M of Zeeman afstruin. Met name de Zeeman is favoriet. Het is ontzettend betaalbaar én leuk, waardoor ik mij minder schuldig hoef te voelen. Ik loop wel ik kleding met scheuren en gaten, als mijn meisje er maar piekfijn bijloopt.

Nee is bij mij helaas niet altijd nee. Ik doe mijn best, maar kan soms echt dat teleurgestelde toetje niet aan. Mijn hart breekt als ik haar onderlip naar voren zie krullen. Vaak houd ik mij sterk, maar 100% consequent ben ik niet. Dan ga ik alsnog overstag met het voor de 48e keer voorlezen van hetzelfde boekje of laat ik haar alsnog tig selfies maken met de Ipad.

Hetzelfde geldt voor haar favoriete tussendoortje; kaas. De hele dag rent ze wild enthousiast richting de koelkast en houdt de deur vast. ‘Kaas’ roept ze steeds en ze verwacht ieder moment haar hemelse goud. Ik ga er meestal niet op in, maar ik wil haar soms nog wel eens voor de 3e keer een plakje kaas aanbieden. Gewoon omdat zij er zo van geniet en ik geniet van een smikkelend meisje. Tsja.

Het voorlezen voor het slapen gaan zag ik altijd als het ultieme geluk bij het hebben van een kindje. Net als vroeger, mooie of spannende verhalen voor het slapen. Tot nu toe is het welgeteld twee keer voorgekomen dat ik Sarah voorlas voor het slapen. Omdat ik overdag al de hele bibliotheek in mijn handen gedrukt krijg ben ik in de avond nogal ‘boeken-moe’ en laat het vaak voor wat het is. Wie weet als ze wat ouder is en overdag haar eigen boekjes kan raadplegen. En ja, mannen zijn volgens mij niet van het voorlezen. Dus het komt echt op mij aan, haha.

Televisie vond ik nooit nodig voor een klein kind, evenals de Ipad. Nou ben ik wel zover met Sarah dat ze de Ipad redelijk met rust laat (behalve het maken van selfies). Maar de televisie staat hier heel veel aan. Voordat zij er was had ik de televisie al veel aan. Niet om er naar te kijken, maar omdat het anders zo stil is en ik het geluid en het praten gezellig vind. Nu Sarah er is zet ik hem vaak op Sesamstraat of Baby-tv. Ze vindt het zo prachtig en zingt en danst mee op alle muziek. Dat ze er plezier van heeft vind ik eigenlijk nog belangrijker dan het opvoeden zonder televisie. Het is wel zo dat wij bepalen wanneer hij aan- en uitgaat.

Maar desondanks al deze ‘mislukkingen’ ben ik nog steeds trots op mijn rol als moeder. Je kunt het niet snel verkeerd doen, ook al loopt het anders dan je in gedachten had of je doet het op een andere manier dan je buurvrouw of vriendin. Zolang je het vanuit je hart doet en mama bent uit liefde, is geen moederschap mislukt.

Wat is bij jou anders gelopen in het moederschap?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?