Trotser dan trots wanneer ik met Sarah ergens ben. Thuis, in de winkel, in de stad, in een menigte mensen…het maakt niet uit waar. Ik hield nog geen rekening met momenten waarop je je het liefst wil verstoppen voor je medemens omdat je kind iets doet of zegt wat eigenlijk vrij eh…beschamend is. Sarah begint steeds meer te kletsen en maakt al wat zinnen, maar ik had voorlopig het schaamrood nog niet op mijn kaken verwacht. Totdat het zover was.
We fietsen samen terug naar huis nadat we langs de huisarts zijn geweest. Sarah zit achterop en zit goed verscholen achter mama’s rug. Ze wijst enthousiast naar de lucht. ‘Kijk mama viegtuiggg! Kijk mama! Mama! Dag viegtuigg! Mama? Dag viegtuiggg!
Omdat ze boos wordt omdat ik niet ook naar het vliegtuig zwaai begin ik maar enthousiast mijn hand in de lucht te steken en te zwaaien naar het witte streepje kilometers boven ons. Om het af te maken roep ik mee ‘dag vliegtuig!’ Iemand die ons tegemoet komt rijden ziet zowel Sarah als het kinderfietsje niet en dus alleen een volwassen vrouw van rond de dertig op een fiets, zwaaiend naar de lucht en een vliegtuig. Awkward.
Sarah voelt zich altijd al snel een vis in het water. Ik neem haar eigenlijk altijd mee naar de apotheek, huisarts of Trombosedienst, waardoor we zeker gemiddeld elke week in een wachtkamer zitten. De eerste minuten kijkt ze de kat uit de boom, waarna het ijs razendsnel breekt en smelt. Ze schuift met haar bips op een stoel, begint aan een puzzel en kijkt de mensen één voor één in de ogen terwijl ze haar meest eigenwijze glimlach opzet. Geweldig leuk, lief en elke keer weer een smeltmomentje.
Totdat ze ineens wees naar een plaatje in een boek en riep ‘Kijk mama! Tiet! Tiet! En nog een tiet! Mama ook tiet?’ Ja schat, mama ook tiet…
En het blijft niet bij tieten, want we gaan nog een stukje naar beneden.
In diezelfde wachtkamer zaten we twee weken geleden om bloed te laten prikken. Ze is heel erg in de ‘ook’ fase en stelt continue vragen of iets of iemand het ‘ook’ heeft. ‘Ook een nek? Ook een neus?’ De mensen hebben al snel schik om dat kleine meisje die met haar meisjesstem de hele rij mensen afgaat. Ze wijst naar een oudere man en kijkt mij vervolgens aan. ‘Mama die ook plasser?’ Ik probeer het te negeren terwijl ik mijn rode wangen verschuil achter een roddelblad. ‘Mamaaa….Mamaaa ook plasser? Ik besluit om toch maar te antwoorden aangezien haar volume steeds meer omhoog schiet. Ik heb nog nooit zo lang een roddelblad gelezen.
Wanneer we in de rij bij de kassa staan bewondert ze vaak de mensen die voor en achter haar staan. Weer kijkt ze ze aan, lacht ze geheimzinnig en flirtend en gaat ze weer verder met haar gesprek. Meestal dan, want soms komt het voor dat ze de persoon voor haar op de benen of billen tikt. Om even de aandacht te vragen en te kijken wat de persoon doet. Ik keur het af, maar toch blijft het spannend voor haar.
Spannend blijft het ook om een windje te laten ontsnappen met veel geluid, heel veel geluid. Nooit geweten dat er zoveel en zo hard geluid uit een klein kontje kan komen. Een bips van twee jaar oud, hoe dan? Ze eindigt het optreden met een schaterlach aangezien de trillingen in haar broek wel heel gek aanvoelen en menigeen omkijkt en haar aandacht geeft. Wat een clown.
Zonder schaamte en zo onbevangen alles leren, aanwijzen en vragen. Ik vind het zo vreselijk leuk maar soms ook best vernederend, al kan ik er van binnen heel hard om lachen. En ik weet zeker dat anderen er ook heel hard om moeten lachen. Maar toch, dat rode kleurtje op mijn wangen zal altijd een beetje aanwezig blijven op zulke momenten.
Wat is het meest beschamende moment ooit van jou en je kindje?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (17)
Mijn kinderen hebben wel eens dikzak gezegd of leuk klein autootje over een scootmobiel. En mijn dochter heeft weleens geschreeuwd ” kijk daar heb je s…..(naam)” toen mijn oude vlam eraan kwam lopend. Vooral dat laatste vond ik heel genant, want mijn scharrel van vroeger hoorde het ook. Ik kon wel door de grond zakken.
Die vlam kwam trouwens niet naar ons , maar liep gewoon langs.
Ik stond een keer op zaterdagochtend bij de bakker naast een vader in joggingbroek en zijn zoontje die aan zijn been hing. Roept dat jongetje opeens: ‘Papa je hebt weer een stinkpiemel’. Iedereen keihard lachen natuurlijk. Ik had wel medelijden met de vader. Haha. Heerlijk hoe kinderen schaamteloos kunnen zijn.
Ik lig hier krom van het lachen. Kan me goed indenken dat jij je dan schaamt. Maar oh wat heerlijk als kinderen beginnen te kletsen en ontdekken. Sven is hier nog iets te jong voor, maar ik maak mijn borst al nat. Haha!
Hahaha, ik snap dat het op dat moment echt beschamend is, maar ik denk dat iedereen wel weet dat het toch een kind is en die dat nog niet goed snappen. Gelukkig kunnen we er achteraf om lachen. Jay is nu 18 maanden en heb zulke situaties nog niet echt meegemaakt. Wat hij wel doet is tegen iedereen ‘Heey jij’ roepen. Super schattig!
Haha geweldig, dit zal mij straks ook vaak genoeg overkomen!
Liefs
ik ga stuk… lekker mupske hahahahah
Haha, zo herkenbaar. Een tijd geleden kwamen we iemand tegen zonder been: “Hé mama, die meneer heeft geen been!”. De meneer zelf moest er erg om lachen, die is dat wel gewend van kinderen misschien 😉 En laatst op een verjaardag over een voluptueze vrouw: “Mama, die vrouw heeft dikke armen!” Toen heb ik haar daarna wel even uitgelegd dat dikke mensen het vaak niet leuk vinden als ze erop worden aangesproken.
Wij wonen in een zorgdorp waar nogal wat bijzondere mensen rondlopen en ik merk wel dat ik dan altijd een beetje mijn pas versnel en Anna afleid 😉
Oh heerlijk dat soort momenten, bij een ander dan he hahaha!!
Ja zelf maak ik ook genoeg mee van dat soort dingen.. Als Fay een scheet of boer laat dan benoemt ze dat eventjes.. “Fay poepie, SORRY!” Zegt ze dan 😉
Ohhh wat erg!! Ik kan me er iets bij voorstellen. Wel grappig om te lezen, bij een ander?
Haha oh heerlijk die peuterpraat! Fiene ligt ook helemaal dubbel als ze een boer of scheet laat – en inderdaad heel hard roepen dat ze dat net deed haha. En ook hier met het volume van een bouwvakker!!
Het allerergste voor mij was toen Keira een jaar of 3 was, en ze aan de buurman vroeg wat hij ging doen die avond, mama had wijn in haar tas en die konden we wel samen opdrinken… Ook zei zij en zegt Miya bij alles bah vies, en dan spuug geluiden. Dus ook bij een bultje, pukkeltjes, of lippenstift op de tanden. Van elke vreemde die ze tegenkomen/kwamen was iew bah vies kots kots…
O die winden idd. Heb er hier ook een, jongetje van net 3, nou een volwassen man krijgt zoveel geluid niet eens voor elkaar. Maar hilarisch, zolang het niet je eigen kind is hè…
Haha, hier heb ik zo om moeten lachen! Echt hilarisch. Genant voor jou, maar leuk voor ons om te lezen. 🙂
Hahah mooi hè kinderen. Ons zoontje is er nog te klein voor gelukkig.
hahaha ik ga helemaal stuk! Wat is ze ook ondeugend. Ik heb deze situaties ook al mee gemaakt 🙂 Liefs Marjon
Ik heb je post met plezier gelezen. Je dochter is me er eentje : )