Of je nou gelovig bent of niet, de 10 geboden zegt bijna iedereen wel wat. Maar welke tien geboden hoor je op te volgen als moeder zijnde? Niet strikt natuurlijk, maar met één oog dicht. Oké, een lekkere knipoog dan.

Gij zult niet vloeken

‘Mama wat isser?’ vraagt ze als ik weer eens ruzie heb met de stofzuiger. Sinds een paar weken let ik heel goed op mijn woorden, maar daarvoor floepte er regelmatig iets uit wat je liever niet uit de mond van je kind terug wil horen. Zo nam Sarah al snel wat woorden over wanneer haar Duplo popjes omvielen of haar auto defect leek te zijn. ‘Kote auto’. Ondanks dat kinderen vroeg of laat in aanraking komen met scheldwoorden en andere vieze en vunzige uitspraken, is het wel van belang dat je kind zijn of haar eerste woorden niet rijmen op ‘prut’ of ‘zuck’. Nee, ‘mama’ of ‘papa’ klinkt beter en ‘asjebief mama’ klinkt toch aandoenlijker dan ‘kuzooi’. In ieder geval: wil je schelden of vloeken? Loop dan even naar zolder of de tuin in en ga dan los. Of verzin gewoon wat onschuldige woorden die lekker bekken. Want daar gaat het uiteindelijk om: het moet je woede op dat moment een stukje verlichten en dat zal niet met ‘sinaasappel’ gaan. Maar ‘peer’ klinkt dan toch net wat lekkerder. Of ‘kikkererwt, stucking Dora of zoiets als playdoh’.

Gij zult niet liegen

Eerlijkheid staat hier in huis op nummer 1. Natuurlijk zijn er leugentjes om bestwil (‘sorry het toetje is op’), maar in grote lijnen zijn we hier altijd eerlijk tegen elkaar. Eerlijk en duidelijk. Wanneer ik Sarah aanspreek omdat ze iets doet wat ik niet goedkeur, dan leg ik ook uit waarom. Of waarom we iets niet doen wat zij wil, dan vertel ik waarom het feest niet doorgaat. Eerlijkheid geven is eerlijkheid krijgen, want wanneer je het verkeerde voorbeeld geeft zul je het vroeg of laat terug krijgen. Ik probeer zo transparant mogelijk te zijn om zo elkaar zo goed mogelijk te kunnen begrijpen. En oké, ook dat auto’tje bij de Albert Heijn is al maanden stuk. Maar goed, ze leert wel weer dat vrouwen zelf geen auto’s kunnen fixen.

Gij zult niet slaan

Mishandeling van een kind…mijn maag draait zich om. Vroeger kon ik er al niet tegen maar nu er een klein mensje in huis loopt word ik nog misselijker bij het idee. Ik weet dat er (helaas) nog steeds ouders zijn die hun kind(eren) slaan. Ik ben van mening dat je met geweld helemaal niks oplost. Na iemand te hebben geslagen weet je nog steeds niet wat een ander denkt of vindt en het lokt alleen maar meer woede en agressie uit. Hier in huis wordt er niet geslagen, ook geen corrigerende tik. Alles lossen we op met praten, huilen en lachen. En daar hebben we ‘m weer: het goede voorbeeld geven. Wanneer Sarah zou leren dat geweld ‘iets zou oplossen’, dan zou ze dit ook toepassen in haar verdere leven. Nee, liever een kind dat eindeloos participeert aan discussies dan anderen met een vinger aanraken om pijn te doen.

Gij zult aan jezelf denken

De dagen lijken uren tekort te hebben en je kind(eren) staan op nummer 1. Als zij gelukkig en tevreden zijn, dan ben jij het ook. Logisch, want je kindjes zijn je alles. Maar zij zullen zelf ook heel gelukkig zijn met een moeder (en vader!) die ook goed voor zichzelf zorgen. Laat de boel af en toe de boel en slaap een hele nacht in plaats van andere dingen te gaan doen. Je kinderen hebben meer aan een uitgeruste, lekker-in-haar-vel-zittende moeder dan aan een opgeruimd huis, gestreken wasgoed en een moeder die de hele dag doodmoe is. Ook al staan je kinderen nu op de eerste plaats, jij bent ook hartstikke belangrijk. Gun jezelf die aandacht en spring in bad, ga shoppen, slaap eindeloos wanneer je kind even uit logeren is en complimenteer jezelf. Tegenwoordig worden we hartstikke onzeker gemaakt door alle meningen en oordelen van andere mama’s. Nee, jij doet het goed zoals je het doet en daar geef jij jezelf nu eerst even een schouderklopje voor. Zo….en nu lang onder de douche jij!

Gij zult niet perfect willen zijn

Aansluitend op de vorige: wees niet een moeder die alles perfect wil doen. Ons hele leven vallen we, staan we weer op, vallen we en staan we weer op. Niemand die zegt dat de opvoeding van onze kinderen perfect moet zijn. Niemand die zegt dat je niet mag vallen, twijfelen of fouten maken. Moeders zijn ook mensen, wist je dat? Eentje van vlees en bloed, met een enorm groot hart. Niemand is perfect en gelukkig maar. Saaie boel anders!

Gij zult meer lachen en plezier maken dan je lief is

Even een extra kietelbeurt tussendoor of jezelf een halve dag opsluiten in het Carnaval Festival. Lach eens een keer mee met je kind en ervaar zijn of haar plezier. Duik van de glijbaan, spring van de schommel en krijg de slappe lach.

Gij zult zoveel mogelijk genieten

En nu je toch aan het lachen bent in het Carnaval Festival of op de schommel: neem alles eens in je op. Wat je ziet, hoort, ruikt en voelt. Kijk naar je kind(jes), observeer ze, neem hun gelukkige lach op in je hoofd en bewonder. Het is zogenaamd een cliché, maar dat cliché is ook weer een cliché want het is toch echt zo: de tijd gaat veel te snel. Veel en veel te snel. Zoef en weg is de tijd en je baby gaat op kamers. Geniet, geniet en geniet. Elke dag. De hele dag.

Gij zult ook af en toe even kind zijn

Ben ik de enige moeder of zijn er meerdere moeders die nog niet helemaal volwassen zijn? Die net als ik van binnen nog een klein kind zijn en onwijs gelukkig worden van de geur van klei, het kammen van Barbie’s haar of het aankleden van Baby Born. Over een poosje ga ik opzoek naar een poppenhuis voor Sarah en heel even ben ik weer terug in mijn kindertijd. Die eindeloze fantasie en het urenlange spelen met poppen, meubeltjes en auto’s. Hoewel mijn fantasie van toen grotendeels is verdwenen samen met mijn collageen, denk ik nog met plezier en warmte terug aan die tijd. En dan scheelt het mij even helemaal niks wanneer ik de haren van Barbie kam en tegelijkertijd besef dat ik uit 1985 kom.

Gij zult soms met de handen in het haar zitten

Zoals ik eerder al een beetje schreef: je bent niet perfect. Je bent zelfs verre van perfect. Ook moeders (en vaders) weten het soms niet meer en dat is oké. Je hoeft niet alles te weten of overal een oplossing voor te hebben. Je bent geen helderziende of een allesoplosser. Jij bent een mens met een hart en met een continue battle tussen verstand en gevoel. En dat is lastig, maar niet het einde van de wereld. Je bent al een heel eind wanneer je erkent dat je het gewoon even niet weet. Klaar. Punt. En nog een punt.

Gij zult niet vergelijken

Als ik ergens niet tegen kan dan is het het vergelijken van mensen en dus ook van kinderen. Tegelijkertijd vind ik het over één kam scheren ook walgelijk. Iedereen is anders, iedereen is een individu met een eigen mening, karakter, wensen, ontwikkeling en talent. Vergelijken lost niks op, het maakt je enkel onzeker in plaats van dat het je ergens brengt. Stop met het vergelijken en kijk naar de ontwikkeling van jouw kind(eren). Niet naar de ontwikkeling van Jantje aan de overkant en Klaas, het neefje van je achterschoonmoeder. Niemand is hetzelfde en dat zal het ook nooit worden. Verspilde energie dus.

Heb jij nog een aanvulling? Ik ben heel benieuwd!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?