Lifestyle Mama

Ik herken mij zo in jou!

Bladerend door mijn fotoalbum kwam ik tot de ontdekking dat Sarah toch wel heel erg op mij lijkt. Maar niet alleen qua uiterlijk, ze is namelijk ‘van binnen’ echt een dochter van mij. Maar of dat alleen maar positief is?

septokt 267

ikk

Wanneer ik op de bank zit zie ik vanuit mijn ooghoek een beker door de lucht vliegen. Er volgt een schreeuw en er staat een rood aangelopen jongedame voor mij. Ze is boos. Het popje van de Duplo blijft namelijk niet zitten op de glijbaan zoals zij dat wil. Ze probeert het nog een keer en geeft het plastic meisje een mep. Ze ligt onder de bank en Sarah is woest.

Goh, van die zou de dat nou hebben? Enerzijds zal dat korte lontje in haar genen vastgeroest zitten, anderzijds krijgt ze waarschijnlijk ook weleens het verkeerde voorbeeld. Wanneer ik voor de zoveelste keer iets laat vallen of iets gaat niet zoals ik wil, dan vliegt er ook weleens wat door de kamer. Schaam. Maar gelukkig is dit niet het enige wat ik herken van mijzelf. Ook het vermaken van mensen om haar heen kan ik plaatsen. Ze maakt anderen graag aan het lachen en haalt hier van alles voor uit de kast. Alleen trekt ze veel meer de aandacht van een ander dan ik zou doen. Het is een clown en ze lijkt op mij, alleen dan 100 keer grappiger.

IMG_0213 (Medium)

ik

Terwijl ik aan de eettafel mijn make-up doe grist Sarah een kwast van tafel. Ze streelt ermee langs haar zachte Zwitsal wangen. Ook het oogschaduwkwastje aait rijkelijk over haar bolle toet. Wanneer we haar haren doen en de pot met verzorging op tafel komt te staan, bemachtigt ze zo snel mogelijk de deksel en smeert het goedje op haar vangen. Het is voor het haar bedoeld, maar de bedoeling is goed. Of als ik lippenbalsem opdoe voor ik de deur uit ga. ‘Mama ook’ en ze verwacht een klein likje balsem op die heerlijk bekwijlde lippen. Zo moeder zo dochter. Al hoop ik trouwens niet dat ik ook van die glimmende kwijl-lippen heb.

En profil is Sarah net mij, vooral toen ik klein was. Hetzelfde dopneusje en de overgang van haar neus naar haar mond (mijn ouders noemen het snotgleufje, jawel) zijn identiek. Van voor is ze net mijn man, met haar brede neus van voren en volle lippen. Ze is een mixje van ons allebei maar gelukkig ook duidelijk mijn dochter, zowel van binnen als van buiten. Dat korte lontje mag trouwens best overgaan. Haar nieuwsgierigheid en eigenwijsheid (waar ik ook mee belast ben) mag ze houden. En verder ontwikkelen, want met die eigenschappen kom je heel ver.

Herken jij ook zoveel van jezelf in je kindje?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (4)

  • Bij Jamie herken ik niet heel veel, misschien alleen het feit dat hij nogal bijdehand kan zijn. Bij Fenna herken ik stukje meer. Wellicht zijn het dan toch allebei echt kopietjes van papa en mama, hihi.

    Beantwoorden
  • Haha glimmende kwijl lippen ? maar inderdaad, ik herken wel zo’n beetje dezelfde dingen in mijn dochter als jij. Ook zo’n temperamentvol meisje ?

    Beantwoorden
  • Toen ons zoontje net geboren was, was het een kloon van mijn man. Echt eng. Nu als ik kinderfoto’s van mezelf zie, lijkt Spencer sprekend op mij. Qua gedrag schijnt hij ook op mij te lijken als kind. Ik was ook heel lief en rustig. En mijn man was blijkbaar nogal een driftkop 😉

    Beantwoorden
  • Als ik kijk naar jou nu en naar Sarah dan zie ik echt zo veel overeenkomsten. Heel leuk om te zien.

    Ik herken vooral mezelf van nu in Lieve. Weinig hoe ik vroeger was. Ze lijkt qua uiterlijk en innerlijk enorm op mij. Ze houdt me vaak een spiegel voor. Ze is erg precies en alles moet zo gebeuren zoals zij het in haar hoofd heeft en er word dan wel 100x gevraagd: ‘ je doet toch wel het licht uit he mama, en de gordijnen goed en…..’ . Ookal weet ze dat ik dit altijd doe. Toch ben ik precies zo. Dan moet ik dus heel hard om mezelf lachen.
    Toch heeft ze ook echt haar eigen persoonlijkheid. Het is echt een meisje meisje, terwijl ik dat nooit was. Wil altijd jurken aan, ik haatte jurken. Ze is dol op make up, hakjes, haartjes doen etc. Nee dat heeft ze niet van mij, haha.

    Beantwoorden

Write a comment