Het is alweer een tijdje geleden dat ik een ‘even bijkletsen’ artikel schreef en postte. De vorige keer zat ik net thuis van het werk door een burn-out. Inmiddels is er nogal veel gebeurd en staat er veel belangrijks en spannends op de planning.
Psycholoog
Halverwege oktober ben ik uitgevallen qua werkzaamheden. Iets met eigenwijs zijn en jezelf kapot werken. Het duurde weken voordat ik het gevoel had dat ‘niks moest’ en dat ik kon gaan werken aan mijzelf. Ik was veel te ver over mijn grens gegaan en wist het allemaal niet meer. Door het overlijden van mijn broer twee maanden geleden liep er een spreekwoordelijk emmertje over. De gordijnen in huis bleven overdag dicht, 9 van de 10 keer bleef ik binnen en kon het mij allemaal gestolen worden. Er is niets wonderbaarlijks gebeurd want die gordijnen zijn nog vaak dicht, maar er gaat hopelijk wel wat veranderen.
Via de huisarts werd ik doorverwezen naar een praktijkverpleegkundige van de GGZ. Na een aantal gesprekken werd duidelijk dat zij mij niet verder kon helpen en dat ik moest worden overgedragen aan een psycholoog. Ooit ben ik eerder bij een psycholoog geweest, maar nooit met zo’n rommeltje in mijn hoofd. Ik ben blij en opgelucht dat ik daar snel terecht kan. Ik schrijf dit open en eerlijk op mijn blog, omdat ik mij nergens voor hoef te schamen en ik hoop dat ik hiermee een stukje taboe kan wegnemen. Hulp zoeken is hartstikke sterk en soms gewoon niet te vermijden.
Bij de psycholoog ga ik behandeld worden voor mijn depressie, want die heb ik. Ik had het al wel in de gaten maar als je een stempeltje krijgt is het toch even slikken. Naast het behandelen van die depressie krijg ik ook traumaverwerking en hulp bij het verwerken van mijn gecompliceerde kraamperiode en het feit dat ik toen ernstig ziek ben geworden. Mijn werk, het alledaagse leven, angsten….alles wordt anders nadat je chronisch ziek wordt. Dat alles kun je een plekje geven en langzaam verwerken, maar als je jezelf er geen tijd voor gunt en je rugzak maar zwaarder en zwaarder wordt door alles wat er nog bovenop komt, dan gaat dat niet vanzelf.
Het besef van het verlies van mijn broer wordt steeds meer. Er gaat geen dag voorbij of ik denk er aan. Sommige dagen wat minder, sommige dagen heel erg veel. Het ongeluk en zijn dood heeft ook weer meer angst met zich meegebracht. Angst voor auto’s, dat Sarah of mijn familie wat overkomt…allemaal logisch maar zeker niet fijn. Gelukkig wordt er thuis goed voor mij gezorgd en kan ik nog genieten van Sarah. Daar ben ik echt heel blij mee, want anders zou ik gewoon in bed blijven liggen.
Werk
Tja, werk. Dat was tot voor kort iets wat ik moest kunnen. Dat ik mijzelf te enthousiast heb proberen te bewijzen dat is mij wel duidelijk. Het duurde een paar maanden, maar eindelijk heb ik de rust gevonden om echt aan mijzelf te denken. Ik wil niet alles in mijn leven aanpassen om te kunnen werken, dat is niet goed. Volgende week heb ik een gesprek bij het UWV voor de keuring (het klinkt nu alsof ik een stuk vlees ben) en wordt er gekeken naar mijn gezondheid en werken. Ik ben heel benieuwd en zie er wel een beetje tegenop. Een arts die in een gesprek van een uur en wat papiertjes gaat beslissen over mijn toekomst.
Lichamelijke gezondheid
De rust die ik nu heb (geen werk, geen stress, geen verplichtingen) doet mijn lichaam goed. Ik had veel last van hartkloppingen en overslagen, maar die zijn een stuk minder sinds ik thuis zit. De vermoeidheid is nog wel erg aanwezig, maar niet alle dagen. Ik slaap heel veel en wanneer ik een uurtje of 10 slaap en de rest van de dag rustig aan doe, dan voel ik mij soms gewoon echt goed. Maar ga ik aan de schoonmaak, heb ik veel op de planning staan of ervaar ik stress….dan gaat het mis en voel ik mij flink belabberd. En volgens mij komt het door het vochtige weer, maar ik heb de laatste weken weer veel last van mijn gewrichten.
In februari en maart moet ik weer naar de Cardioloog en Klinisch Immunoloog en hoor ik hoe mijn lichaam het doet. Er is kans dat ik een medicijn krijg die kan helpen bij de extreme vermoeidheid en gewrichtspijnen.
Conclusie: lichamelijk gaat het wat beter, geestelijk een stuk minder. En er komen dus spannende dagen aan die allesbepalend zijn. De vertrouwen houden we er natuurlijk in, anders schenken we het glas gewoon elke keer een beetje voller.
En, hoe gaat het met jou?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (19)
Jeetje Geertje, ik hoop dat alle hulp die je krijg je gaat helpen. Dat je kan werken aan een goed herstel. Dikke knuffel voor jou!
Ik hoop dat de gezochte hulp je verder kan helpen! Zelf geloof ik heilig dat ons brein/onze geest ons krachtigste wapen is en dat we daar zelf de baas van zijn. Ik hoop dat het je lukt om dit ook weer te worden. Heel veel sterkte!
Wat een vreemde uitspraak. Soms is je brein je grootste vijand. Zeker wanneer het om het geval van een depressie ben je daar echt niet altijd de baas over.
Hoi Nicole, de uitspraak die je doet vind ik best gevaarlijk. Ook ik ben er heilig van overtuigd dat ons brein het krachtigste is dat wij mensen bezitten. Neemt niet weg dat een depressie een ernstige ziekte is met een bewezen disbalans in de stofoverdracht van de hersenen. Ons lichaam is ook zelfreinigend maar bij een lichamelijke ziekte zegt ook niemand dat er daarom niets aan gedaan moet worden. Met dit soort uitspraken onderschat je een depressie, wat ik je overigens niet kwalijk kan nemen. Je weet pas wat voor een hel het is als je het zelf meemaakt.
Ik begrijp wel wat nicole bedoeld denk ik, dat je op een gegeven moment (en wellicht na een periode van hulp etc) toch echt zelf een knop in je hoofd moet omzetten om verder te kunnen gaan en tegen jezelf zeggend dat je sterker bent dan je negatieve gevoelens.
Gesprekken helpen je chaos in je hoofd te verminderen, medicatie verdoofd, en dan is het aan jezelf…
Je bent inderdaad sterker dan je denkt, maar sterker dan je negatieve gevoelens ben ik het niet mee eens. Ik denk dat je dat niet kan beoordelen bij een ander, maar alleen bij jezelf. In mijn geval ben ik niet sterker dan mijn trauma of depressie. Ik heb in korte tijd meer meegemaakt dan een mens hoort mee te maken en dan kun je nog geloven dat een mens zo sterk is, maar dit houdt een keer op. Met dit artikel probeer ik de taboe weg te nemen om hulp te zoeken als je dat nodig hebt. Daar is niets mis mee. Ook met medicatie niet, want dit is soms echt hard nodig. Zonder medicatie kunnen mensen hele gevaarlijke dingen doen en zichzelf of anderen in gevaar brengen.
Heftig meis! En stoer dat je er zo open en eerlijk over bent! Ik hoop dat alle hulp die je gaat krijgen je goed verder kan helpen. Hele dikke knuffel!
Heel veel kracht en sterkte! Depressie in zo moeilijk. Misschien gaat werken niet, maar je hebt je blog en dat doe je heel goed!
Goed dat je hier zo eerlijk over bent. Ik denk dat dit echt een taboe is op het moment. Ik hoop dat je met alle hulp uit de depressie komt. Geen mens verdiend het om niet volledig gelukkig te zijn.
Heel sterk van je dat je hulp hebt gezocht. Het is ook niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt, logisch dat dat er in hakt. Een aantal mensen in mijn omgeving hebben erg veel baat bij een psycholoog gehad en dat wens ik jou ook toe!
Der is niets ergers dan een depressie. Mensen snappen het vaak niet, dat is wel lastig. Hoe kan je nou moe zijn je hebt net geslapen en je doet niks overdag.
Ik heb jarenlang een vreselijke depressie gehad, en nog is het elke dag moeilijk. Werken? Dat is voor mij ook nog echt geen optie. De angst en paniek aanvallen zijn dan veel te echt.
Ik wil alleen maar zeggen, geef jezelf alle tijd van de wereld!
Wat heftig Geertje! Hopelijk kunnen de gesprekken bij de psycholoog je helpen. Een depressie is heftig! Sterkte en neem de tijd meis!
Lieve Geertje,
Ik wil je een hart onder de riem steken. Een hele dikke virtuele knuffel voor jou en je naasten. ❤️
Xx
Angelique
Zo lief van je! Thanks xx
Wat moedig van je om naar de psygoloog te gaan ik hik er telkens tegen aan ondanks dat het me word aan geraden.
Ik voel me precies zoals jou, heb alleen niet temaken met het erge verlies wat jii door moet maken.
Vind het echt heel erg voor jullie.
Maar het verlies van je gezongheid dat blijft je hele leven achter volgen.
Ik heb het nu 11 jaar maar kan het niet accepteren.
En vooral doordat het door de jaren slechter gaat.
Ook hier de hartkloppingen ect… Ik weet wat je voelt.
Weet wat ook goed is om eens te doen! Reumauitgedaagd! Vier dagen in groot stokkert om jezelf te managmenten. Waar sta ik en waar gaat het fout of goed. En leren doelen te stellen per dag!
Sterkte ?
Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen. Je hebt een aantal vreselijke dingen meegemaakt en het is verdrietig maar begrijpelijk dat jij je voelt zoals jij je voelt. Hopelijk ga je veel hebben aan de gesprekken met de psycholoog!
Dank je wel wat lief!
Lieve Geertje,
Ik wens je in 2016 elke dag een beetje meer lichtpuntjes toe, met de hulp van je psych gaat dat hopelijk goedkomen. Stap voor stap. En een X voor je eerlijkheid!
Dikke knuffel!! Xxx
Op mijn 20ste ben ik (voor hele andere dingen) bij de psycholoog gekomen. Ik hoop dat het jou net zoveel brengt als mij toen heeft gedaan. Beste beslissing ooit.