Soms probeer ik wel eens terug te gaan naar de tijd dat ik nog gezond was. Althans, dacht dat ik gezond was. Achteraf gezien heb ik misschien al jaren die auto-immuunziekte. Maar hoe zou het zijn? Een gezonde en springlevende Geer?

Dagelijks kom ik mijzelf tegen. Dan besef ik steeds weer dat ik anders ben dan vroeger. Als ik op mijn elektrische fiets stap en de ondersteuning aan zet, als ik mijn wekelijkse dosis pillen uit zet, als ik moet gaan zitten omdat ik licht in mijn hoofd ben of wanneer ik terug denk aan vorig jaar.
Nooit stond ik als jonge en gezonde blom stil bij het feit dat ook jonge mensen ineens ziek kunnen worden en een leven moeten lijden die niet meer lijkt op het oude.

Stel dat ik geen auto-imuunziekte had, dan had ik nu een gezonde zoon of dochter van een jaar of 4. Misschien nog wel een tweede of derde kindje. 5 jaar geleden kreeg ik mijn eerste miskraam, toen we net hadden besloten dat een kindje krijgen wel heel erg leuk zou zijn.
Een volle eettafel dus, met puberende kleuters en misschien wel een klein baby’tje op de arm. Een drukte van jewelste en alle kamers in het huis gevuld.
Geen kamers die in gebruik zijn als opslagplek, maar kinderkamers in alle kleuren van de regenboog. Geen sombere gevoelens of jaloezie wanneer ik zou lezen dat iemand een broertje of zusje krijgt. Ik zou zonder problemen 3 dagen in de week werken in het ziekenhuis, zonder mij dagelijks af te vragen of ik de dag door zal komen.
Nachtdiensten, avonddiensten, een vergadering na het werk? Geen probleem, ik fiets er wel naartoe. Zonder ondersteuning.

Paracetamol ligt eenzaam in de kast, zonder gezelschap te hebben van andere doosjes medicijnen. De apotheek heb ik nog nooit van binnen gezien en mijn armen en benen zijn vrij van blauwe plekken en harde knobbels van het bloed tappen. Mijn lijf is strak en fit van het sporten twee keer in de week en niemand die mij omver blaast.

Het klinkt allemaal heel gek en onrealistisch, maar dat is het ook. Een leven wat het had moeten zijn maar wat niet zo is. Ik kan daar soms heel hard van balen en ook nog wel eens verdrietig om worden. Dit was niet mijn planning. Maar wat ik niet zou doen in mijn andere leven is elke dag volop genieten van alles en iedereen om mij heen. Mijn zintuigen gebruiken om het leven te ervaren. Ik ben blij met een stuk bewustwording over mijn voeding en het schrappen van teveel zout. Met een gezond hart had ik die bewustwording misschien nooit gehad.

Denk jij wel eens na over hoe het ook had kunnen zijn?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?