Halfvol Lifestyle

Chronisch ziek. Tijd om een potje te gaan omdenken.

Wanneer je chronisch ziek bent of door wat voor reden dan ook (tijdelijk) moet dealen met een lijf dat hapert, ben je vaak bezig met jezelf te vergelijken met een ander. Je kijkt op tegen je leeftijdsgenoten die gezond zijn en veel meer kunnen. Het geeft je een gevoel van minderwaardigheid en geeft je alleen maar frustraties. Je norm ligt te hoog en moet bijgesteld worden. En dat kan heel eenvoudig! Tijd om eens een potje te gaan omdenken.

Ik schreef ooit al eens een spoedcursus ‘omdenken’ waardoor je door te oefenen negatieve gedachten om kunt zetten in positieve hersenspinsels. Bij chronisch ziek zijn of een lichamelijke beperking gaat dat net even wat anders. Het gaat hier niet om gedachten, maar om een feitelijk haperend lichaam. Dat is er nou eenmaal en het negeren ervan werkt averechts. Maar toch kun je het omdenken ook toepassen wanneer je chronisch ziek bent. En dat is verstandig ook, want het zal je een hoop ongemak en frustratie besparen.

Het probleem dat je ervaart wanneer je chronisch ziek bent is de norm die jij stelt aan jezelf. Je weet wat je kunt maar je denkt aan wat je zou moeten kunnen, of wat een leeftijdsgenoot allemaal wél kan. Daar zit een kloof tussen en daar zit nou juist het probleem. Je kunt niet aan de verwachtingen die je jezelf stelt voldoen terwijl we topsporters zijn als het gaat om iets met het maximale te vergelijken.

We vergelijken onszelf dus met een persoon of personen die veel meer kunnen. Hoe voelt dat? Je wordt er verdrietig van, je baalt en je voelt je minderwaardig. Uiteindelijk maakt het je doodongelukkig, want die kloof zal altijd blijven en wordt elke keer weer groter. Maar bedenk je eens dat er ook heel veel mensen zijn die minder kunnen en vergelijk jezelf daar eens mee! In plaats van dat het je frustreert, geeft het nu meer een gevoel van tevreden zijn met wat je hebt en met wat je wél allemaal kan. Mocht je het niet goed kunnen overzien, schrijf dan eens naast elkaar op wat je niet en wat je wel allemaal kan. Wedden dat het lijstje van ‘wel kunnen’ veel groter is? Count your blessings, not your problems.

IMG_2801

Wanneer je dus ontevreden bent met jezelf, dan ligt dat aan de norm die je jezelf stelt. Wees eens minder streng voor jezelf en denk niet steeds aan wat je zou moeten kunnen en wat je niet kan. Stel die norm eens bij naar hoe je nu bent en wat je nu kan. Dan lijkt de wereld ineens een stukje minder hard. En of je nou chronisch ziek bent of gezond, vergelijken doen we eigenlijk allemaal.  Terwijl vergelijken met een ander helemaal geen zin heeft. Want wat bereik je erdoor? Je voelt je rot, je bent jaloers en je kijkt vol bewondering naar dat groener lijkende gras naast je in plaats van naar je eigen gazonnetje. Maai dat gazonnetje eens en geef het water en aandacht. Dan wordt het vanzelf net zo groen als naast jou. O ja, we zouden niet meer vergelijken hè? Maar je snapt ‘m vast wel.
Dus: mocht je glas halfleeg zijn en je norm te hoog gesteld, zet het glas dan eens op zijn kop en bekijk het van de andere kant. Maai dat gazonnetje en verzorg het.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (10)

  • Heel erg mooi geschreven. Ook ik mag daar bewuster van zijn.. Vaak lijkt het gras bij een ander immers ook groener.

    Beantwoorden
  • Ga uit van je eigen kracht en wees trots op alles wat je hebt bereikt en op de dingen die je wel kan en waar je goed in bent. Wees trots op dat je een goede moeder bent voor je dochter en dat je dochter alle liefde krijgt die ze nodig heeft. Als je een doel voor ogen hebt, bedenk je dat je misschien meerdere stapjes nodig hebt om dat doel te kunnen bereiken. En vier elke stap die je hebt behaald en die je dichter bij je doel brengt, hoe klein het stapje ook lijkt.

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven. Keer het glas eens om. Leuk. Ik heb het ”geluk” dat ik keihard op mijn bek ben gegaan, omdat ik jarenlang geprobeerd heb hetzelfde te doen als al die anderen die niet ziek zijn. Ik besef nu pas, nu ik in twee weken doe wat een ander op één dag doet, dat dit mijn tempo is en dat dat goed is. Ik kan er nu zelfs van genieten.

    Beantwoorden
  • Mooi artikel! Je hebt er inderdaad meer aan om je niet te vergelijken met anderen. Toch is dit een vrij automatische reactie maar zolang je je er bewust van bent zal dat al een hoop schelen.

    Beantwoorden
  • Ik kan me niet voorstellen hoe het is om altijd ziek te zijn 🙁 Maar je bent en blijft een prachtig mens. Hopelijk lukt het dat wat meer te zien <3

    Beantwoorden
  • Dat is een mooie waarheid!

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven, je hebt er mooi zicht op 🙂

    We hebben inderdaad goed geleerd om onszelf met een ander te vergelijken (iets super menselijks, ooit een hond gezien die dacht ‘wtf mijn vacht is veel lelijker dan die van pietje’?; of een baby met dergelijke gedachten?). Dat soort menselijke mechanismes zijn aangeleerd.

    Hetzelfde geldt voor focussen en onthouden van het negatieve. We zijn ons er vaak niet van bewust, maar we onthouden veel beter negatieve dingen dan positieve. We zijn ook gewend naar het negatieve te kijken, zoals je zo mooi omschrijft: ik kan zoveel minder dan toen bijv. Ipv te kijken naar het positieve: ik kan nog 3 uur per dag iets doen! (Bijv.)

    Zoals jij ook zegt: kijken naar hoe je NU bent, zo is t nu eenmaal dus je kunt er eeuwen tegen strijden.. Die strijd tegen dat zoals het is levert je allemaal pijn op die onnodig is..

    Vervuilde pijn noemen ze dat in de psy. Pijn die anders is dan de schone pijn (de pijn die je ervaart door je chronische ziekte bijv. Pijn die er nu eenmaal is en beter kunt accepteren dan ertegen te vechten).

    Ik heb er een tijdje geleden een artikel over geschreven op m’n blog (het boomerang effect van het onderdrukken van emoties). Ik kwam er door m’n vakgebied mee in aanmerking en het was voor mij echt een eyeopener.

    Accepteren zoals het is en de dingen doen die je waardevol vindt! Nogmaals mooi stukje 🙂

    Beantwoorden
    • Helemaal vergeten erbij te zetten: succes gewenst met jouw eigen zoektocht naar de acceptatie! Volgens mij ben je zeker op de goede weg 🙂 het blijft natuurlijk altijd lastig en naar.. Zoals zoveel dingen in t leven

      Beantwoorden
  • Mooi geschreven. Het is precies hoe ik het probeer te doen. Probeer ja, want het is gewoon niet altijd makkelijk. Omdat ik nou eenmaal meer mensen om mij heen heb die wel elk weekend kunnen stappen, kunnen werken en alle leuke dingen kunnen doen die zij willen. Ik kan door mijn aangeboren hartafwijking mijn hele leven al minder dan leeftijdsgenoten en daar raak je best gewend aan. Toch was het vorige week wel weer een klap dat ik nog iets blijk te hebben waardoor ik toch nog een stuk minder kan. Mijn dromen, die ik anderen wel zie uitvoeren spatten beetje bij beetje uit elkaar en dat is zwaar rot. Maar door mijn vrijwilligerswerk en stages besefte ik me dat ik eigenlijk best veel kan. Ik kan misschien een stuk minder dan zou horen op je 20e maar ik kan wel zelf naar de wc, ik kan zelf lopen en zelf ademen. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt en als ik me dat elke dag weer een herinner, dan besef ik me hoe goed ik het eigenlijk heb. Ondanks alles. <3

    Beantwoorden
  • Ik doe m’n best maar ik herken me ook in het vergelijken met ‘gezonde’ mensen. Dat kan zo onwijs frustrerend zijn. Ik ga m’n glas ook maar eens omdraaien. (Nadat ik m’n rosétje op heb) :p

    Beantwoorden

Write a comment