Vertel, denk jij een ploetermoeder te zijn? Of ben je bang dat je er één gaat worden? Voor je daar een antwoord op kunt geven moet je natuurlijk eerst weten wat een ploetermoeder is. Een ploetermoeder is een moeder die kostte wat het kost haar kind(eren) op hoog niveau laten studeren. Mavo of MBO is dan niet genoeg. Nee…minimaal Havo of HBO.

Wanneer ik terugkijk naar mijn jeugd en hoe mijn ouders waren tijdens mijn periode op de middelbare school, ontdek ik geen enkele manier van pushen. Nooit hebben mijn ouders mij een richting ingeduwd als het gaat om een niveau op school.
Nou hadden wij (mijn broer, zus en ik) het ‘geluk’ dat we goed kunnen leren en naast een Havo diploma ook een HBO diploma op zak hebben. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat een Mavo of MBO diploma ook prima was geweest.

En dan zie je ze op het nieuws: de zogenaamde ploetermoeders. Moeders die een MBO of Mavo diploma voor hun kroost niet goed genoeg vinden. Deze ploetermoeders willen hun kinderen perse op een niveau laten studeren wat voor hun het beste lijkt, in plaats van wat voor de kinderen het beste zal zijn. Met als gevolg dat kinderen onder druk worden gezet om te presteren boven hun niveau. Word je daar gelukkig van als ouder?

Het voelt als een soort bewijsdrang vanuit de ouder, om vooral naar de buitenwereld te bewijzen dat je kind hartstikke slim is.
Maar wie zegt dat je kind niet slim is wanneer hij of zij op Mavo/MBO niveau studeert? Ik ken genoeg mensen die een Mavo of MBO diploma hebben die hartstikke slim zijn. Zowel handvaardig als denkvaardig. Met Mavo of MBO is echt niets mis. Maar daar denken sommige ouders helaas anders over.

Ik probeer mij te verplaatsen in het kind van een ploetermoeder. Wanneer je boven je niveau ‘moet’ functioneren ontwikkel je naast een enorme bewijsdrang ook een faalangst. Want je moet tenslotte voor iemand presteren. Voor een ander buiten jezelf. En niets is zo verdrietig als een ouder die teleurgesteld is in zijn of haar kind omdat het niet doet wat de ouder graag zou willen.
Liever heb ik een kind die lekker in zijn of haar vel zit en ook tijd en ruimte heeft voor leuke ontspannende dingen, in plaats van vol gas hele dagen aan huiswerk te zitten.

Wat ik voor Sarah vooral heel belangrijk vindt is dat zij zich op haar gemak voelt op school. Dat zij niet op haar tegen hoeft te lopen, maar zich ook niet verveelt. Dat zij op een gezonde manier een uitdaging ervaart waar ze mee uit de voeten kan. Waardoor ze kan groeien en ontwikkelen. En wat ze uiteindelijk voor een diploma haalt is dan niet belangrijk, áls ze maar een diploma haalt. Als ze maar leert waar ze voor wilt leren en weet wat ze later wil doen als volwassene.
Mocht zij zich prettig voelen op de Mavo of gelukkig zijn op een MBO opleiding, dan is dat prima. Het enige waar ik op bedacht ben, is dat ze ze zichzelf niet onderschat. Ik heb nog steeds enorme spijt dat ik niet even wat harder aan mijn huiswerk heb gezeten op de middelbare school.
Van de derde klas VWO ging ik naar de Havo, omdat er ineens andere interessante dingen voorbij kwamen (lees vriendjes, bijbaantjes en stappen). Ik kon het VWO wel, maar ik had geen zin om te leren. Mijn ouders vonden het niet erg, maar soms had ik liever gewild dat zij mij wel die schop onder mijn kont hadden gegeven. Niet voor henzelf, maar voor mij.

Maar ach, het is prima zo. Ik ben goed terecht gekomen en dat is ook mijn doel voor Sarah. Wat ze ook wil studeren, welk niveau het ook is….als ze maar studeert en iets doet waar ze gelukkig van wordt. En hopelijk geeft ze zelf aan wanneer ze een schop onder haar kont wil hebben. Niet voor ons, maar voor haar…

Hoe denk jij hierover? Maakt het voor jou uit welk niveau opleiding je kind gaat doen?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?