Over een tijdje zullen we bepakt en bezakt het vliegtuig instappen om richting Curaçao te vliegen. Vorig jaar reden we 12 uur lang in de auto richting onze vakantiebestemming en dat was voor een klein meisje behoorlijk pittig. Hoe pakken we zoiets aan? En hoe nauw nemen we het met de veiligheid in en om het huis?

Een lange (auto)rit

Ja nog even en we zitten ongeveer 10 uur lang in een vliegtuig. Als meisje van 3 kan dat behoorlijk lastig zijn, net als urenlang in de auto. Sarah vindt autorijden niet heel erg maar ze verveelt zich al snel. Vorig jaar hebben we regelmatig pauze gehouden, de benen gestrekt, even in een speeltuin gespeeld en cadeautjes gegeven om de zoveel uur. Dat werkte redelijk, al vond ze het nog steeds lastig om steeds maar weer in de stoel te gaan zitten.

Dit jaar vliegen we dus naar onze vakantie. En eerlijk gezegd zie ik minder tegen die reis op dan met de auto. Sarah kan tijdens het vliegen wat meer bewegen, hoeft niet stil te zitten op een stoel en heeft ook nog eens aandacht van opa en oma. Ook kan ze er heerlijk televisie kijken en is ze wat makkelijker te vermaken met tekenen of een spelletje dan de jaren ervoor. Toch nemen we wel weer wat ‘voorbereidingen’ om de reis zo goed mogelijk te laten verlopen.

In een rugtas voor de handbagage doe ik wat tekenspullen, speelgoed, wat boeken en een knuffel. Ze vindt tekenen en knutselen geweldig, dus ik hoop dat ze zich hiermee goed kan vermaken. Ook voorlezen vindt ze geweldig en dit kan door meerdere mensen afwisselend worden gedaan. En ik denk dat het leuk is om ook een paar luisterboeken voor haar te downloaden. Wanneer we de Ipad ook meenemen is het helemaal feest: met wat leerzame en leuke spelletjes vermaakt ze zich ook prima. Toch blijft af en toe lopen belangrijk en mensen kijken zal ze ook wel interessant vinden. Kleine snacks gaan mee, maar niet teveel. Vorig jaar slurpte ze heerlijk van pakjes knijpfruit welke er vervolgens weer uitkwamen van vermoeidheid. Dus: voorzichtig dit keer met tussendoortjes en hopelijk een paar lekkere dutjes tegen papa, opa, oma of mama aan.

Veiligheid in en om het huis

Ik was een soort van ‘panisch’ voordat Sarah werd geboren. Wanneer ik dacht aan een kruipend kind dacht ik meteen aan allerlei sloten op deuren, hoekjes op de tafel en ga zo maar door. De werkelijkheid is dat we alleen een keukendeur op slot hebben omdat er schoonmaakmiddelen staan. Ook één deur van het dressoir zit op slot in verband met wat smeermiddelen, stofzuiger verfrisser, etc. Maar die hoekjes? Die zaten er ooit een paar dagen op en vielen er al snel weer af. En vervolgens zijn er nooit nieuwe gekomen. Hoekjes zag ik eerst als een dreigement voor kleine kwetsbare bolletjes, maar ik heb ze heerlijk gezegd nooit gemist dan wel nodig gehad.

Wat wel belangrijk is: mijn medicijnen. Ze staan hoog op het keukenblad en zodra Sarah iets langer is gaan ze in een kast boven de keuken. Tijdens het uitzetten van mijn medicijnen ben ik altijd op mijn hoede of er niets op de grond valt en mocht er een pilletje naar beneden rollen, dan sla ik direct aan het zoeken en stofzuigen. Met dat soort dingen kun je niet voorzichtig genoeg zijn! Zo ook met pannen op het vuur. Ons aanrecht is behoorlijk hoog en dat scheelt al, maar één hand richting een handvat van de pan en ze heeft de pan te pakken. Ik draai de pannen altijd zo dat het handvat niet gepakt kan worden en ook gebruik ik de achterste pitten. Dan nog is het een kwestie van opletten en je kind niet uit het oog verliezen als hij/zij in de keuken speelt.

Tafelmanieren

Wat klinkt dat deftig hè? Wij eten hier niet met servet op ons schoot of met meerdere vorken naast elkaar. Maar een beetje netjes eten kan natuurlijk nooit kwaad. Toch gebeurt dat nog lang niet altijd als je naar de vloer kijkt wanneer we klaar zijn. Sarah leert al wel dat het normaal is om altijd aan tafel te zitten met eten (op wat uitzonderingen na), om niet zomaar van tafel te gaan en om te wachten tot we allemaal klaar zijn. Alhoewel….meestal is zij degene op wie wij moeten wachten 😉

Maar verder laten we haar heerlijk aan prutsen met eten. Rijst en aardappels pletten, verven op haar bord met saus of een bergje bouwen met groenten. Vanaf het begin eet ze al heerlijk met haar handen ondanks dat ze een vork en lepel naast zich heeft liggen. Ze kan prima met haar vork of lepel eten overigens, maar ze eet nog veel met haar handen. Behalve soep en yoghurt bijvoorbeeld. Zolang het echt nog ontdekken is en niet met opzet kliederen vind ik het prima. Bestek manieren komt later wel, ze kan het in elk geval al wel.

Herken jij je als ouder hier in of helemaal niet? Ik ben benieuwd en hoor het graag!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?